تاثیر اسپیرومتری تحریکی برروی حجم های ریوی و گازهای خون شریانی بعد از جراحی پیوند عروق کرونر

تمامی بیمارانی که تحت اعمال جراحی شکم و قفسه سینه قرار می گیرند، بعد از عمل جراحی دچار کاهش حجم های ریوی و احتمالا آتلکتازی می گردند. روش های مختلفی برای بهبود حجم های ریوی و پارامترهای گازهای خونی پیشنهاد شده است. با توجه به اینکه دستگاه اسپیرومتری تحریکی ارزان و به راحتی توسط بیماران استفاده می گردد، در این مطالعه اثر آن بر روی حجم های ریوی و گازهای خون شریانی بررسی شده است.
این بررسی یک مطالعه کارآزمایی بالینی خود شاهد می باشد. تعداد 110 نفر بیمار مرد کاندیدا جراحی پیوند عروق کرونر به طور متوالی از سال 1379 وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند. میزان گازهای خون شریانی و حجم های ریوی در اسپیرومتری در سه مرحله قبل از عمل، روز اول بعد از عمل و بعد از استفاده از اسپیرومتری تحریکی اندازه گیری شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی ارایه گردیدند.
سن بیماران 52±8 سال، میزان کسر خروجی بطن چپ 50±7 درصد و تعداد گرافت 2.4±0.7 بود. مدت زمان استفاده از ونتیلاتور در واحد مراقبت های ویژه 7±4.5 ساعت بود. مقایسه متغیرهای گازهای خونی قبل از شروع بیهوشی با روز اول بعد از عمل جراحی، کاهش اشباع اکسیژن شریلنی و افزایش دی اکسید کربن شریانی را نشان داد (P<0.001). مقایسه پارامترهای مذکور بین مرحله دوم و سوم، یعنی بعد از استفاده از اسپیرومتری تحریکی بدون تغییر باقی ماند. نتایج مطالعه حجم های ریوی نشان داد که FEV1 و FVC در دوره بعد از عمل در مقایسه با قبل از عمل کاهش یافته است (P=<0.001). مقایسه حجم های ریوی بعد از عمل بیماران با مرحله بعد از استفاده از اسپیرومتری تحریکی تغییرات معنا داری را در هیچ کدام از پارامترها نشان نداد.
بحث: استفاده از اسپیرومتری تحریکی در روز اول بعد از عمل در بهبود حجم های ریوی در اسپیرومتری و میزان گازهای خون شریانی تاثیر ندارد.