بررسی امکان به کارگیری کود مرغی در تغذیه ذرت دانه ای در منطقه لرستان

سیف اله فلاح، دانشجوی دکترای زراعت، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه زراعتامیر قلاوند، دانشیار دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزیمحمدرضا خواجه پور، دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده کشاورزیتاریخ دریافت: اردیبهشت ماه 1384 تاریخ پذیرش: بهمن ماه 1384Email: falah1357@yahoo.comچکیدهدر راستای ایجاد پایداری در حاصلخیزی خاک و نیز تولیدات کشاورزی لازم است از منابع تجدید شونده از جمله کودهای آلی استفاده گردد. در این رابطه، آزمایشی در سال 1383 در مزرعه تحقیقات کشاورزی اداره هواشناسی لرستان در فاصله 30 کیلومتری شمال شرقی خرم آباد اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید که در آن دو روش اختلاط کود مرغی با خاک (توسط فاروئر یا دیسک) به عنوان عامل اصلی و سطوح مختلف کود مرغی (شامل صفر، 10، 20 و 30 تن در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل نشان داد که اختلاط کود با خاک توسط فاروئر در مقایسه با دیسک باعث افزایش معنی دار تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک گردید. ولی تعداد ردیف در بلال در تیمار اختلاط کود توسط دیسک بیشتر از فاروئر بود. همچنین شاخص برداشت در دو روش اختلاط کود اختلاف معنی داری نداشت. سطوح مختلف کود نیز موجب افزایش معنی دار کلیه صفات مذکور گردید. اثر متقابل نحوه اختلاط کود مرغی در سطوح مختلف آن بر صفات یاد شده به استثنای تعداد دانه در ردیف معنی دار نبود. بیشترین مقدار عملکرد دانه و بیولوژیک در تیمار 30 تن کود دامی در هکتار به دست آمد ولی اختلاف عملکرد دانه این تیمار با تیمار 20 تن کود دامی در هکتار معنی دار نبود. عملکرد دانه در روش اختلاط کود توسط فاروئر 800 کیلوگرم در هکتار بیشتر از روش اختلاط کود توسط دیسک بود. فاروئر باعث قرار گرفتن کود در زیر پشته می شود و در نتیجه در این شرایط دسترسی ریشه به مواد غذایی بهتر بوده و رشد و عملکرد بهبود می یابد.