تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس آرئوس در نمونه های بیمارستانی

استافیلوکوکوس آرئوس (SA) یکی از عوامل بیماریزای مهم در عفونتهای بیمارستانی و خارج بیمارستانی می باشد. ظهور سویه های استاف اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک های مختلف به ویژه سویه های SA مقاوم به متی سیلین (MRSA) مشکلات فراوانی در درمان عفونت های حاصل از ارگانیسم های SA ایجاد کرده است. تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و دانستن الگوی منطقه ای مقاومت برای درمان مناسب عفونت های MRSA و جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم بسیار ضروری است.
در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی 338 سویه SA جدا شده از نمونه های بالینی مختلف با روش DAD، حداقل غلظت ممانعت کنندگی (MIC) و PCR بررسی شده است.
در روش DAD، (160.338) 47% از سویه های SA نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند و کمترین مقاومت نسبت به ونکومایسین (20.338) 6% بود. در روش PCR (162.338) 48% از سویه ها حاوی ژن mecA بودند. MIC اگزاسیلین در 93% از سویه ها بیش از 256 میکرو گرم بر میلی لیتر بود. سویه های MRSA مقاومت بالایی به آنتی بیوتیک های جنتامایسین (40.5%)، اریترومایسین (40%) و سیپروفلوکساسین (38%) داشتند ولی سویه های MSSA مقاومت بیشتری نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین (5%) و اریترومایسین (3.5%) داشتند.
انتخاب آنتی بیوتیک مناسب به منظور درمان صحیح عفونت های SA و جلوگیری از بروز مقاومت به آنتی بیوتیک های موثر بر علیه سویه های SA حایز اهمیت فراوان است. همچنین تعیین دقیق الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نیازمند مطالعه گسترده تر با نمونه های بیشتر و مراکز درمانی مختلف می باشد.