بدخیمی بعد از پیوند کلیه

در این تحقیق میزان بروز کانسر در بیماران پیوند کلیه و رابطه آن با برخی عوامل بررسی شده است.
در این مطالعه گذشته نگر 350 بیمار که حداقل یک سال از عمر کلیه پیوندی آنها می گذرد از نظر سن، جنس، بروز کانسر، داورهای ایمنوساپرسیو، نوع پیوند، مدت زمان دیالیز قبل از پیوند بررسی شدند. از این تعداد 289 نفر معیارهای ورود به مطالعه را داشتند.
از 289 بیمار 186 نفر مرد، 103 نفر زن، میانگین سنی آنها 13.9 ± 42.17 سال و متوسط پیگیری بیماران 33.24 ± 52.46 ماه بود. شش مورد کانسر در شش بیمار تشخیص داده شده بود. میانگین سنی 14.7 ± 51.71 (68-26 سال) و میانگین مدت زمان بروز کانسر بعد از پیوند 26.1 ± 50.8 (بین 15 تا 82 ماه) بود. دو بیمار مبتلا به اسکواموس سل کارسینوما، دو بیمار مبتلا به بازال سل کارسینوما و دو بیمار مبتلا به لنفوم بودند، و دو نفر از شش بیمار فوق فوت کردند.
سن، جنس، مدت زمان دیالیز قبل از پیوند، مصرف داروهای ایمنوساپرسیو و داروهای ضد رد پیوند با بروز کانسر ارتباطی نداشتند. میزان بروز کانسر، کمتر از آمار ارایه شده از سایر مراکز بود که می توان کوتاه بودن زمان پیگیری و کم بودن شیوع کانسر در جمعیت عادی شهر را در آن دخیل دانست. بروز بدخیمی 28 برابر جمعیت عادی شهر بود. مرگ و میر در بیماران پیوندی دچار کانسر نسبت به بیماران پیوندی بدون کانسر افزایش می یابد که لزوم بررسی های روتین بیماران چه قبل و چه بعد از پیوند را تایید می کند.