بررسی سطح سرمی لیپوپروتئین a در بیماران مبتلا به دیابت قندی، اختلال تحمل گلوکز و مقایسه ی آن با گروه شاهد

لیپوپروتئین [Lp(a)](a) به عنوان یک عامل مستقل در ایجاد بیماری آترواسکلروز شناخته شده است. تغییرهای سطح سرمی این مولکول و سایر لیپوپروتئین ها در دیابت مورد توجه است، چرا که مهم ترین علت مرگ و میر بیماران دیابتی درگیری های قلبی- عروقی است. حتی مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز (IGT) نیز خطی قلبی- عروقی بالاتری نسبت به جمعیت عادی دارند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی [Lp(a)] بین بیماران دیابتی و مبتلایان به IGT و افراد سالم غیرمبتلا به اختلال متابولیسم گلوکز انجام شد.
(112 زن با میانگین سنی 51 ± 11 و 68 مرد با میانگین سنی 54 ± 14 سال) در سه گروه 60 نفری منطبق با هم از نظر سن و جنس تحت عنوان دیابتی (DM) (38 زن، 22 مرد)، مبتلا به IGT (37 زن، 23 مرد) و شاهد (37 زن، 23 مرد) انتخاب و پس از گرفتن شرح حال و تعیین اندازه های تن سنجی، سطح سرمی کلسترول، تری گلیسرید، LDL-C، HDL-C و Lp(a) در نمونه سرم ناشتا اندازه گیری شد.
سطح سرمی Lp(a) درسه گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (به ترتیب: IGT:24.21.4، DM:25.4±20.9 و 24.6±17.9 میلی گرم در صد: شاهد). میزان تری گلسیرید در گروه DM نسبت به گروه شاهد افزایش داشت (به ترتیب: 210.6+91.5 میلی گرم در صد: DM، 159+71.9 میلی گرم در صد: شاهد) (p=0.04). سطح HDL-C درگروه ها تفاوت معنی داری نداشت. هم چنین HDL-C درهر سه گروه از میزان توصیه شده برای پیشگیری از بیماری عروق کرونر کمتر بود (میانگین در سه گروه 37.4±8.7 میلی گرم در صد). سطح سرمی کلسترول تام و LDL-C در دیابتی ها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (به ترتیب: 222.3±35.4 میلی گرم در صد: DM، 191.7+46.5: شاهد و 141.2±32.4 میلی گرم درصد: DM، 119.0±36.6 میلی گرم درصد: شاهد) (p<0.03، p<0.007). درمبتلایان به IGT سطح لیپیدها در مرتبه ای بینابینی نسبت به گروه شاهد و دیابتی قرار داشت که البته هیچ کدام از این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبودند.
به نظر می رسد ابتلا به دیابت و IGT اثری بر سطح سرمی LP(a) ندارند.