مقایسه نتایج درمانی شکستگی تنه استخوان تیبیا با روش ثابت کردن با پلاک و کارگذاری میله داخل کانال استخوانی

دو روش مرسوم درمان شکستگی های تنه تیبیا، روش ثابت کردن داخلی با پلاک و کارگذاری میله در داخل کانال استخوان می باشد. از آنجایی که هر یک از این روش ها معایب و محاسنی دارد لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای نتایج درمانی شکستگی تنه استخوان تیبیا با دو روش فوق انجام شد.
این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی بر روی 90 بیمار مبتلا به شکستگی تنه تیبیا انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه درمان با پلاک (گروه I) و درمان با میله داخل کانال استخوانی (گروه II) تقسیم شدند و پس از درمان دو گروه از نظر متوسط زمان جوش خوردن، مدت زمان بستری در بیمارستان، ضخامت کال استخوانی، دامنه حرکتی زانو و مچ پا و متوسط زمان بازگشت بکار مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آزمون های t و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
بر اساس این مطالعه به ترتیب در گروه I و II متوسط زمان جوش خوردن شکستگی 0.25±4.8 و 0.24±3.4 ماه، متوسط زمان بستری در بیمارستان 0.03±5 و 0.04±3 روز و متوسط ضخامت کال استخوانی پس از 4 هفته 0.05±2.5 و 0.06±4 میلی متر، متوسط زمان رسیدن به دامنه حرکتی زانو در حد 130 درجه 0.05±3 و 0.06±1.5 ماه، و متوسط زمان رسیدن به دامنه حرکتی 50 درجه مچ پا 0.04±3.5 و 0.03±2 ماه و متوسط زمان بازگشت بکار 0.07±5.2 و 0.04±3 ماه بود. در کلیه موارد مورد بررسی اختلاف مشاهده شده معنی دار بود به طوری که در گروه II نتایج بهتری بدست آمد (p<0.05).
با توجه به نتایج این مطالعه، روش ثابت کردن شکستگی تنه تیبیا با استفاده از میله داخل کانال استخوانی نسبت به استفاده از پلاک ارجحیت دارد.