اندازه گیری و مقایسه توانائی های ادراکی - حرکتی دانش آموزان 14- 7 سال شهر تهران با کودکان هم سن و سال آمریکایی

واژه ادراکی حرکتی بر تعبیر و تفسیر و پاسخی که فرد به یک محرک می دهد، دلالت می کند. تقریبا به هر آنچه که فرد با آن ها سروکار دارد، ادراکی حرکتی گفته می شود. تجارب حرکتی کسب شده در سنین اولیه، پایه های اصلی رشد و تکامل ادراکی حرکتی فرد را تشکیل می دهند و تحقیقات نشان داده است که تجارب یادگیری های اولیه زندگی در یادگیری های بعدی او، اثر مثبت دارند. جوامع امروزی برای درک عالی مسائل شناختی و اجرای برتر اعمال در حیطه ادراکی حرکتی، ارزش و بهای فراوان قائل هستند. برای تسهیل در رشد توانایی های ادراکی، فرد باید در سال های اولیه زندگی خود از بیشترین امکانات رویارویی با تحریکات حسی و تجربی حرکات متنوع برخوردار باشد.
در تحقیق حاضر، توانایی های ادراکی حرکتی دانش آموزان پسر 7 تا 14ساله شهر تهران، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با اطلاعات موجود در کودکان آمریکایی مقایسه گردید. 160 نفر از دانش آموزان پسر از 4 منطقه جغرافیایی، شمال، جنوب، غرب و شرق استان تهران به صورت تصادفی گزینش شدند تا نماینده کلیه دانش آموزان از نظر وضعیت اقتصادی اجتماعی و فرهنگی باشند. آزمون لینکلن اورزتسکی که در این بررسی از آن استفاده شد، دارای 36 ماده است که هر 6 حرکت یا ماده آن، یک پاره سطح را می سنجد. این پاره سطح های توانایی ادراکی حرکتی، شامل هماهنگی عمومی ایستا، هماهنگی عمومی پویا، هماهنگی دستی پویا، سرعت حرکت، حرکات همزمان و حرکات غیرهمزمان است. پس از اجرای مقیاس مذکور و جمع آوری اطلاعات، از روش های آماری مناسب توصیفی برای دسته بندی آن ها و از آزمون t جهت مقایسه آن ها استفاده گردید.