آنالیز میکرواری سازگاری ژنتیکی نانولیپوزوم های کاتیوم در سلولهای اپیتلیال آلئولار ریه انسان

سمیت ژنی و به عبارت دیگر سازگاری ژنتیکی به عنوان یک مقوله علمی تعیین کننده در عرصه هدف درمانی قلمداد می شود. به طوری که تعیین امضا ژنتیکی ذاتی سیستمهای دارو رسانی مورد استفاده در ژن درمانی و حملهای دارویی می تواند کاربرد آنها را هر چه بیشتر هدفمند سازد. امروزه درتحقیقات ژن درمانی از حاملهای ویروسی و یا غیرویروسی استفاده می شود ولی اثر آنها در الگوی بیان ژن در سلولهای هدف مشخص نیست. بنابراین در تحقیق حاضر، سازگاری ژنتیکی نانولیپوزومهای الیگوفکتامینی در سلولهای آلوئولار اپیتلیال ریه (سل لاین (A549 مورد ارزیابی قرار گرفته است.
به منظور بررسی تاثیر نانولیپوزومهای الیگوفکتامینی بر الگوی بیان ژن در سلولهای آلوئولار اپیتلیال ریه (سل لاین A549)، ابتدا سلولهای کشت داده شده با مقادیر مختلف نانولیپوزومهای الگیلوفکتامینی مواجه شدند و اثرات سمی این مواد با استفاده از تکنیک شمارش سلولی و آزمایش MTT مورد بررسی قرار گرفت. سپس سلولهای کشت داده شده، در وضعیت 50-40 درصد از رشد، با مقادیر معمول نانولیپوزومها (0.2 میکروگرم در هر میکرولیتر) به مدت چهارساعت مواجه شدند. بعد از گذشت 24 ساعت RNA تام استخراج شد و آزمایشات میکرواری انجام شد. برای این منظور RNA تام (با استفاده از UTP) آمینوآلیل دار) به cDNA تبدیل شده محصول آخر با استفاده از رنگ Cy3 یا Cy5 نشان دار گردید (سلولهای کنترل با Cy3 و سلولهای مواجه شده با نانولیپوزومها با Cy5) بعد از آن محصولات نشاندار روی اسلاید آرایه های (اسلاید اری های) حاوی 200 ژن هیبریده شدند. بعد از 24 ساعت انکوباسیون و شستشو، اسلایدها اسکن شده و آنالیز گردیدند.
نتایج آنالیز نشان داد که نانولپیوزومهای الگیوفکتامینی ایجاد سمیت سلولی کرده و اثرات ناخواسته ای روی ژنهایی غیرهدف دارند، به طوری که موجب بیان زیاد ژنهای (cse11، polr2j، csk، itgax. il9r) و بیان کم ژنهای(sep2، psma4، cdk4) شده و احتمالا بروز پدیده مرگ سلولی را با تغییر بیان ژنهای دخیل در این روند فراهم می آورند.
از آنجایی که نانولپیوزومهای کاتیونی نظیر الیگوفکتامین موجب بروز ناخواسته در الگوی بیان ژن در سلولهای هدف می شوند لذا پیشنهاد می شود اثرات غیر اختصاصی این نانوسیستمها در موقع استفاده به منظور ژن درمانی مد نظر قرار گیرد.