مکان یابی ژن های کنترل کننده تحمل به شوری در برنج با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

برنج به شوری نسبتآ حساس بوده و شوری رشد گیاه را در مراحل مختلف از جوانه زنی تا رسیدن کامل به درجات مختلف تحت تاثیر قرار می‎دهد. تحمل به شوری یک صفت پیچیده ژنتیکی و فیزیولوژیکی و دارای توارث کمی است. گزینش برای تحمل به شوری به کمک نشانگرهای مولکولی، پیشرفت اصلاح را از طریق افزایش کارآیی گزینش سرعت می‎بخشد. به منظور مکان‎یابی QTLهای مرتبط با تحمل به شوری و تعیین سهم هر QTL در تنوع فنوتیپی صفت مربوطه، 63 لاین BC2F5 که از تلاقی IR64 به عنوان والد دوره‎ای و طارم مولایی به عنوان والد دهنده به دست آمده بودند در موسسه بین المللی تحقیقات برنج در فیلیپین مورد مطالعه قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه برای بررسی فنوتیپی عبارت بودند از: غلظت سدیم و پتاسیم در ریشه و ساقه، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، و نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام هوایی. بررسی چندشکلی در والدین با 235 نشانگر ریزماهواره که کل ژنوم برنج را به طور یکنواخت پوشش می دادند هم در ژل آگاروز و هم در ژل پلی آکریل آمید انجام گرفت که در نهایت 114 نشانگر چندشکلی کاملآ واضح نشان دادند و برای بررسی ژنوتیپی جمعیت مورد مطالعه استفاده گردیدند. طول نقشه کروموزمی مورد استفاده 6/1692 سانتی‎مورگان با متوسط فاصله 3/16 سانتی‎مورگان بین دو نشانگر مجاور بود. برای همه صفات تفکیک متجاوز مثبت یا منفی مشاهده گردید. غلظت سدیم و غلظت پتاسیم در ریشه و اندام هوایی دارای ارتباط معنی‎دار با یکدیگر بودند. برای صفات پتاسیم اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام هوایی QTLهایی به دست آمدند که دارای اثرات افزایشی بودند. برای نسبت سدیم به پتاسیم ریشه در همه کروموزم‎ها به استثنای کروموزم 9، QTL مشاهده شد. در این تحقیق فقط QTLهای باLOD بزرگتراز 4 که به وسیله هر دو روش IM و CIM مورد تایید قرار گرفتند بحث می شوند.