بررسی 26 مورد خونریزی ساب آراکنویید منجر به فوت، متعاقب پارگی آئوریسم عروق مغزی ارجاعی به پزشکی قانونی تهران - سال 1384

خونریزی ساب آراکنویید غیرضربه ای، یکی از اورژانس های نورولوژیک است که با میزان بالایی از مرگ و میر و عوارض همراه است و عوامل مستعد کننده ای دارد که بعضا قابل پیشگیری هستند. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل خطر، بررسی اپیدمیولوژیک تظاهرات بیماری و افتراق آن از خونریزی های ضربه ای می باشد.
مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و با روش سرشماری بر روی تمام اجسادی انجام شد که در سال 1384 به علت خونریزی ساب آراکنویید آنوریسمال فوت کرده و به پزشکی قانونی تهران ارجاع شدند. متغیرهای سن، جنس، فاصله زمانی بین شروع علایم تا فوت، تظاهرات بیماری، نوع و محل و مقدار و منشا خونریزی و نیز عوامل خطر با انجام کالبد گشایی، مصاحبه با بستگان و مطالعه پرونده بالینی بررسی گردیدند.
از تعداد 26 نفری که به علت خونریزی ساب آراکنویید آنوریسمال فوت کردند، 69% مرد، 31% زن و میانگین سنی آنها 47 سال بود. شایعترین علایم شروع بیماری، سردرد شدید ناگهانی و اختلال هوشیاری بود. 73% آنها در 24 ساعت اول پس از شروع علایم، فوت کرده بودند. سابقه ابتلا به بیماری افزایش فشار خون در 62% و مصرف سیگار در 42% موارد وجود داشت و 35% آنها در شروع علایم بیماری در معرض هیجانات شدید قرار گرفته بودند. 19% نیز سابقه سردرد داشتند. در تمام موارد خونریزی از نوع ساب آراکنویید بود، که در 31% موارد با خونریزی داخل بطنی و در 8% موارد با خونریزی داخل نسج مغز همراه بود. هر چند در 25% موارد به دلیل شدت خونریزی و لخته اطراف عروق و وقوع مرگ مغزی طی چند روز قبل از ارجاع جسد مشخص کردن محل پارگی میسر نگردید، ولی در 40% موارد خونریزی در قسمت قدامی حلقه ویلیس و در 35% موارد در قسمت خلفی حلقه ویلیس رخ داده بود.
به نظر می رسد مداخله جدی برای رفع عوامل خطر نظیر سیگار، بیماری افزایش فشارخون و پرهیز از هیجانات شدید، می تواند احتمال پارگی آنوریسم عروق مغزی را کاهش دهد. در این مطالعه میزان مرگ و میر ظرف 24 ساعت اول بیماری به شدت بیشتر از سایر کشورها است و لازم است تحقیقات مشابه بیشتری انجام و همچنین در مورد مدت زمان انتقال بیماران به مراکز درمانی، تعیین مقدار خونریزی اولیه، عود مجدد خونریزی، وازواسپاسم و نیز کفایت خدمات درمانی، انجام گیرد.