ارزیابی صحت آزمایش های تشخیصی در بیماران مشکوک به آپاندیست حاد با روش تحلیل منحنی راک

هفت درصد از جمعیت در طول عمر خود دچار بیماری آپاندیسیت حاد می شوند، ولی همچنان معیارهای نیاز به عمل اورژانس مورد بحث و پژوهش است. لذا تعیین ترکیب مناسب از آزمایش ها و متغیرهای تشخیصی با صحت بالا از اهداف مطالعات مربوط به تصمیم گیری برای عمل آپاندیسیت محسوب می شود. هدف این مطالعه هم تعیین چنین ترکیب مناسبی برای تعیین افراد نیازمند به عمل آپاندیسیت به کمک اندازه گیری صحت تشخیص آزمایش ها است. با مراجعه به پرونده پزشکی و دفاتر آسیب شناسی، اطلاعات تمامی 577 مورد شکم حاد مشکوک به آپاندیسیت مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) تهران طی سال های 79 تا 83 گردآوری گردید. داده ها با استفاده از منحنی راک (Receiver Operating Characteristic Curve-ROC) و سطح زیر منحنی راک (Area Under the Curve) AUC با استاندارد نتیجه آسیب شناسی پس از عمل، پردازش و تحلیل شد. شاخص صحت تشخیصی آزمایش ها و متغیرها، مقدار سطح زیر منحنی راک است. در این مطالعه، ترکیب متغیرهای جنسیت، سابقه استفراغ، درصد پلی مورفونوکلئر (Poly Morpho Nuclear-PMN) در آزمایش گلبول های سفید خون، از نظر سطح زیرمنحنی راک، حساسیت آزمایش ها و حداقل بودن تعداد متغیرها بهترین ترکیب آزمایش ها و متغیرها محسوب شده و صحت بالایی را برای تشخیص آپاندیسیت در بیماران مشکوک به آپاندیسیت دارای حساسیت شکمی فراهم می سازد (AUC=77.3, 95%CI=%70-%84). نقطه برش مناسب (Cut off point) برای تعداد گلبول های سفید خون 7،5 (103 در میکرولیتر)، برای درصد PMN، 65 درصد و برای درجه حرارت دهانی، 37,7oc تعیین گردید. در گروه آزمایش (Test set)، مقدار کاپا تطابق برای تشخیص گذاری با معیار حاصل از تحلیل راک و نتیجه آسیب شناسی پس از عمل بیماران، برابر 61 درصد (SD=%15) بود. این مطالعه نشان داد حتی با تعیین بهترین ترکیب برای آزمایش های تشخیصی رایج فعلی آپاندیسیت، باز هم نتایج تشخیص اولیه با نتایج آسیب شناسی بعد از عمل بیماران انطباق خیلی خوبی ندارد. برای کاهش بیشتر موارد مثبت کاذب (آپاندکتومی نابجا) و منفی کاذب (بیماران نیازمند آپاندکتومی که تشخیص داده نشده اند) پیشنهاد می گردد حداقل در گروه های پرخطر برای تشخیص ناصحیح آپاندیسیت (کودکان، زنان جوان و سالمندان) از روش های تشخیصی بیشتری استفاده گردد.