بررسی شیوع سندرم فیبرومیالژی در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه داخلی بیمارستان دکتر شریعتی در سال 1384

سندرم فیبرومیالژی از بیماری های مزمن دردناک نسج نرم با اتیولوژی ناشناخته است و شیوع آن در این مراکز بین 3% تا 20% می باشد.
بیماران مراجعه کننده به درمانگاه داخلی توسط یک پزشک تحت پرسش های لازم در رابطه با وجود درد منتشر مزمن، احساس خستگی، اختلال خواب، سن، وضعیت تاهل، سطح سواد، محل زندگی و تعداد فرزندان قرار گرفتند. تشخیص ابتلا به فیبرومیالژی بر اساس معیارهای تشخیصی American College of Rheumatology (ACR) توسط همان پزشک، صورت پذیرفت.
در بررسی انجام شده از 1004 بیمار میزان شیوع درد منتشر مزمن (%95CI:12.4-16.8) %14.6، بود و 4% از مراجعین (40 نفر) (%95CI:2.9-5.2) به فیبرومیالژی مبتلا بودند. میانگین سنی مبتلایان به فیبرومیالژی 48.4±14.9 سال بود. %92.5 (37 نفر(، از مبتلایان زن و 7.5% (3 نفر) مرد بودند. شیوع فیبرومیالژی در زنان (%95CI:4.31-8.06) %5.98 و در مردان 0.78%، (%95CI:0.20-2.11) بود. ارتباط مستقیم بین جنس زن و نیز پایین بودن سطح تحصیلات و ابتلا به فیبرومالیژی مشاهده شد)به ترتیب تست chi square، P=0.001, c2=11.9 و تست (P=0.003, Fisher,s exact. 92.5% از مبتلایان دچار احساس خستگی و 82.5% دچار اختلال خواب بودند که از نظر آماری بین وجود شکایات مذکور و ابتلا به فیبرومیالژی رابطه معنادار وجود داشت)به ترتیب، c2=19.6، P<0.001 و c2=29.9، (P<0.001.
با در نظر گرفتن شیوع قابل ملاحظه ای فیبرومیالژیا و عوارض جسمی و روحی و نیز پی آمدهای اقتصادی مهم آن انجام مطالعات گسترده اپیدمیولوژیک پیشنهاد می شود.