جایگاه و نمود مذهب در نگارگری ایرانی (ایلخانی و تیموری)

در این مقاله که موضوع آن، بررسی جایگاه و نمود مذهب در نقاشی های ایرانی، در دوره های ایلخانی و تیموری است، دو مکتب مهم نگارگری، مورد مقایسه قرار گرفته است. از دوره ایلخانی، نسخه های مصور خطی مذهبی چون: آثار الباقیهی بیرونی، معراجنامه، آلبوم احمد میرزا، تاریخ طبری، جامعالتواریخ و... باقی مانده است. در مجموع، علاوه بر اسلام، انعکاس دو مذهب بودایی- مسیحی، در نگاره های این دوران، دیده میشود؛ ولی با توجه به این که دموکراسی مذهبی در این دوران قابل تامل می باشد، تعصبات مذهبی نسبت به دوران تیموری کمتر است.
در دوران تیموری، به دلیل گرایشات حکام و وزیران زاهد، به مذهب و اهمیت آن، بیشتر پرداخته شده است؛ و علاوه بر نسخ تاریخی، داستانهای مذهبی مصور در نسخه های ادبی، قابل دستیابی هستند؛ همچنین، در این نگاره ها آموزش علوم دینی نیز دیده میشود. از جمله نسخ صرفا مذهبی که از این دوران به یادگار مانده، میتوان به: معراجنامه و همچنین خاوراننامه، که یک نسخهی مذهبی شیعی است، اشاره کرد. در این دوره، گرایشات خارجی و همچنین تقلید از هنر چین و مسیحی کمرنگ شده؛ و ما شاهد رشد سبک اصیل ایرانی هستیم.
لازم به ذکر است که نقش قرآن در انتخاب موضوع، در هر دو دوره بسیار مهم میباشد؛ و داستانهای قرآنی در هر دو دورهی ایلخانی و تیموری بارها مصور شده است.
سؤالات:1 - مضامین مذهبی به کار رفته در نگارگری ایلخانی و تیموری کدامند؟
2 - تفاوتها و شباهتهای مضمونی نگاره های این دوره ها در چیست؟