تغییرات آنتی اکسیدانهای کلیه موش صحرایی در یک مدل In vivo ایسکمی - پرفیوژن مجدد

هدف از این مطالعه بررسی تغییرات SOD، GSH و α - توکوفرول بافت کلیه در یک مدل ایسکمی- پرفیوژن مجدد کلیه می باشد.
ابتدا موشهای صحرایی بیهوش شده با پنتوباربیتال سدیم تراکئوتومی شدند. سپس شریان فمور برای ثبت فشار متوسط شریانی کانول گذاری گردید. انفوزیون سالین از طریق ورید فمور برقرار شد. سپس با ایجاد یک برش شکمی، شریان هر دو کلیه از بافتهای اطراف به دقت جدا شد. برای القای ایسکمی، شریان هر دو کلیه به مدت 40 دقیقه مسدود و سپس 6 ساعت پرفیوژن مجدد برقرار شد.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که این مدل ایسکمی- پرفیوژن مجدد سبب کاهش معنی دار SOD و GSH بافت کلیه می گردد اما تغییری در سطح پلاسمایی و بافتی α - توکوفرول ایجاد نمی کند.
نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط ایسکمی- پرفیوژن مجدد، یک رابطه منظم سیستماتیک بین آنتی اکسیدانها وجود دارد. این مصرف تدریجی آنتی اکسیدانها بایستی در پروتکل های درمانی در نظر گرفته شود.