استخراج و تلخیص بتاگلوکان از دیواره سلولی مخمر ساکارومیسس سرویسیه و تاثیر آن بر فعالیت فاگوسیتوز و ترشح TNF در موشهای BALB/c

استخراج و تخلیص بتاگلوکان از دیواره سلولی ساکارومیسس سرویسیه با روش شیمیایی انتخابی و تاثیر آن بر روی فعالیت فاگوسیتوز و ترشح TNFα در موشهای نژاد BALB/c. در ابتدا بتاگلوکان محلول (S1 - glucan) به روش استخراج قلیایی-اسیدی از دیواره سلولی مخمر تهیه شد. پروتئین این فرآورده با استفاده از ستون کروماتوگرافی تعویض یونی حاوی ژل دی اتیل آمینو اتیل سفاسل حذف شد (glucan-S2) و سپس مانان موجود در نمونه حاصل از مرحله قبل، به وسیله کروماتوگرافی تمایلی با ستونهای حاوی ژل کانکاناوالین- A سفارز زدوده و در نهایت بتاگلوکانهای خالص و عاری از کمپلکسهای مانوپروتئینی تهیه شد (glucan-S3). جهت ارزیابی قابلیت ایمنی زایی بتاگلوکان تخلیصی (glucan-S3)، نمونه فوق به صورت داخل صفاقی به موشهای BALB/c تزریق شد. خون موشهای ایمن در روزهای چهارم و هفتم پس از تزریق، به روش پونکسیون قلبی جمع آوری شده، تحت آزمایشات کمی لومینسانس (فاگوسیتوز) و الایزا (سنجش سایتوکین TNFα) قرار گرفت.
بر اساس یافته های به دست آمده از آزمایش کمی لومینسانس، تجویز داخل صفاقی glucan-S3 به موشها، باعث افزایش معنی دار فعالیت فاگوسیتیک نوتروفیلها در روز چهارم (002/0= P) و روز هفتم (0005/0= P) در مقایسه با گروه شاهد گردیده است. به علاوه، در آزمایش الایزا، میانگین میزان ترشح TNFα در موشهای تیمار شده با بتاگلوکان تخلیصی نسبت به موشهای شاهد، در روزهای چهارم و هفتم افزایش معنی داری را نشان داده است (0005/0= P).
از مطالعه حاضر نتیجه گیری می شود که بتاگلوکان خالص را می توان به عنوان یک ماده محرک ایمنی به تنهایی یا به صورت کونژوگه با سایر عوامل تعدیل کننده ایمنی در پیشگیری و یا درمان بیماران مبتلا به نقصان ایمنی استفاده نمود.