بررسی میزان مصونیت زایی و پاسخ ایمنی نسبت به لیشمانیوز مازور اتوکلاو شده محصور در لیپوزوم های دارای بار مثبت در مدل موشی

میزان اثربخشی واکسن ها به نوع یاور ایمونولوژیکی مورد استفاده بستگی دارد. یکی از مشکل های عمده کارایی ناکافی واکسن های لیشمانیوز، فقدان یاور ایمونولوژیک مناسب است. در این مطالعه لیشمانیا ماژور کشته شده با حرارت (ALM) در لیپوزوم های دارای بار مثبت محصور شده و پاسخ های ایمنی در مدل موشی نسبت به این فرمولاسیون و امکان القای پاسخ اختصاصی Th1 بررسی شده است.
روش اجرا: لیپوزوم های حاوی ALM به وسیله روش دهیدراسیون و هیدراسیون مجدد تهیه شد. موش های Balb/c در سه نوبت به فاصله سه هفته با فرمولاسیون لیپوزومی حاوی آنتی ژن یا گروه های شاهد به صورت زیرجلدی تزریق شدند. پاسخ های ایمنی با آزمون پوستی و تعیین تیتر آنتی بادی ضد لیشمانیا بررسی شد. میزان مصونیت با بررسی روند پیشرفت ضایعه در حیوانات عفونی شده مطالعه شد.
نتایج چالش با انگل زنده، نشان داد که قطر زخم کف پای موش های ایمونیزه شده با فرمولاسیون لیپوزومی دارای بار مثبت به صورت معنی داری (P<0.05) از گروه های شاهد کم تر بود. هم چنین تیتر IgG2a در این گروه به صورت معنی داری (P<0.001) از گروه های شاهد بالاتر بود. نتایج آزمون پوستی گروه های دریافت کننده فرمولاسیون لیپوزومی حاوی آنتی ژن به صورت معنی داری (P<0.001) از گروه های شاهد بالاتر بود.
کوچک تر بودن ضایعه در گروه واکسینه، بالاتر بودن تیتر ضد لیشمانیا IgG2a و نتایج آزمون پوستی نشان داد که لیپوزوم های دارای بار مثبت با توانایی قوی تر نسبت به لیپوزوم های بدون بار، سیستم ایمنی سلولی را تحریک می کند و می تواند برای آنتی ژن های لیشمانیا به منظور تحریک پاسخ Th1 یک یاور ایمونولوژیک مناسب باشد.