بررسی رابطه بین یافته های بالینی و نتایج پاتولوژی در آپاندیسیت حاد کودکان در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع)

آپاندیسیت از بیماری های مهم و شایع ترین اورژانس کودکان است. با توجه به سرعت سیر بیماری و دشواری تشخیص، روش های گوناگون از جمله استفاده از امکانات پاراکلینیکی – همچون سونوگرافی، رادیولوژی و سی تی اسکن جهت تشخیص به موقع و انجام جراحی و جلوگیری از عوارض ناخوشایند بیماری، در مراکز مختلف مورد استفاده می باشد. نظر به عدم دسترسی به این امکانات و یا گرانی آن در برخی مراکز، ارزیابی علایم بالینی و نتایج معاینات در تعیین شدت بیماری اهمیت می یابد. در این مطالعه، علایم بالینی کودکانی که با تشخیص آپاندیسیت حاد تحت عمل جراحی قرار گرفته اند با نتایج پاتولوژی آنها تطبیق داده شده است. با توجه به نتایج بررسی به نظر می رسد با ارزیابی علایم بالینی بتوان تا حدود زیادی میزان پیشرفت بیماری را از لحاظ پاتولوژی حدس زده، تصمیم لازم را برای انجام عمل جراحی اتخاذ نمود.
موارد بررسی 58 کودک (دختر و پسر) در طیف سنی3.5 تا 14 سال بودند که با تشخیص اولیه آپاندیسیت تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. پرونده های بیماران به صورت گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت. علایم و نتایج معاینات بالینی با نتایج پاتولوژی تطبیق داده شد.
این بررسی مشخص نمود که نشانه های بالینی و یافته های معاینات با نتایج پاتولوژی تطابق کامل دارند و به تناسب پیشرفت و شدت نشانه ها، یافته های پاتولوژی آپاندیسیت نیز متناسب با آن پیشرفت داشته است.
در صورتی که امکانات پاراکلینیکی همچون سونوگرافی و سی تی اسکن در دسترس نباشد، می توان در کودکان مشکوک به آپاندیسیت حاد پس از اخذ شرح حال دقیق و انجام معاینات بالینی، تا حدود زیادی تشخیص را سرعت بخشید و با تصمیم به موقع برای عمل جراحی از پیدایش عوارض ناخوشایند جلوگیری به عمل آورد.