بررسی اثر چرای متعادل بر بهبود وضعیت مرتع و تولید دامی در ایستگاه تحقیقاتی گل آدم سلماس

مناطق کوهستانی به عنوان مهمترین منبع تولید علوفه دام، آب، انرژی، تنوع بیولوژیکی، مواد معدنی، تولیدات جنگلی و کشاورزی و تفرج هستند، اکوسیستم های کوهستانی به سرعت در حال تغییر بوده و به فرسایش تشدید شونده، لغزش ها و کاهش تنوع زیستی حساس می باشند، اکوسیستم های کوهستانی برای بقای اکوسیستم های دنیا ضروری هستند. در استان آذربایجان غربی دام موجود در مرتع بیش از دو برابر ظرفیت مراتع می باشد. امروزه با در نظر گرفتن فرسایش ژنتیکی و سیر قهقرایی پوشش گیاهی بررسی اثر چرای متعادل بر بهبود مرتع و تولید دامی امری ضروری و پراهمیت است. برای بررسی تولیدات دامی دام های چرا داده شده در قطعه تعادل دام و مرتع و تعدادی از دام هایی که به صورت سنتی چرا می نمودند، قبل از ورود به مرتع و بعد از دوره چرا توزین گردیدند. در این مطالعه تیپ گیاهی Festuca ovina- Bromus tomentellus با وضعیت متوسط، گرایش منفی و ظرفیت 0.7 واحد دامی در یک دوره بهره برداری 90 روزه انتخاب و از سال 1378 تا سال 1382 با توجه به ظرفیت و آمادگی مرتع مورد چرای متعادل قرار گرفت. نتایج نشان داد که وضعیت مراتع از متوسط به خوب رسیده و ظرفیت مراتع از 1.3 واحد دامی در ماه به 2.7 واحد دامی در ماه افزایش پیدا نموده است. میانگین پوشش گیاهی و درصد حفاظت خاک از 24 و 54 درصد در سال 1379 به ترتیب به 33 و 64 درصد در سال 1382 رسیده است که در سطح 0.05 اختلاف معنی داری دارند (P<0.05). در ایستگاه گل آدم در طی سال های اجرای طرح (1382-1379) هیچ گونه رابطه معنی داری بین بارندگی و تولید علوفه مشاهده نگردید بنابراین می توان اذعان کرد که افزایش تولید علوفه در طول سال های اجرای طرح ناشی از بکارگیری چرای متعادل می باشد.