بررسی تاثیر رتینوئیک اسید بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نارس موش و تکوین جنین های حاصل از آن

بررسی تاثیر دوزهای مختلف رتینوییک اسید همه ترانس بر از سرگیری میوز، بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نارس موش و تکوین جنین های حاصل از آن تخمک های نارس از موش های ماده نژاد NMRI در سن شش تا هشت هفته ای در شرایط استریل از تخمدان ها استخراج و به طور تصادفی در گروه های آزمون، شم و کنترل قرار داده شدند. رتینوییک اسید همه ترانس (All- trans Retinoic Acid: t- RA) در دوزهای 25/0، 5/0، 1 و 2 میکرومولار و اتانل مطلق (گروه شم) به عنوان حلال در دوز 2/0 درصد(حجمی/ حجمی) به محیط کشت بلوغ اضافه شد. همه گروه ها جهت فرآیند بلوغ به مدت 24 ساعت داخل انکوباتور قرار داده شدند و تخمک هایی که به مرحله (Metaphase II: MII) رسیده بودند جهت عمل لقاح درکنار اسپرم موش های نر همان نژاد قرارگرفتند. فرآیند ازسرگیری میوز، بلوغ، تشکیل جنین و تکوین آن تا مرحله بلاستوسیست توسط میکروسکوپ معکوس مشاهده و نتایج حاصل با آزمون آماریChi-Square بررسی شد.
میزان از سرگیری میوز در گروه آزمون 25/0 میکرومولار (01/0p<)، آزمون 5/0 و 1 میکرومولار (001/0p<) و در آزمون 2 میکرومولار t- RA (0001/0p<) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت. بلوغ تخمک در گروه آزمون 1 میکرومولار (01/0p<) و آزمون 2 میکرومولار t- RA (0001/0p<) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد و تشکیل جنین های دو سلولی 24 ساعته و بلاستوسیست 120 ساعته در گروه آزمایشی 2 میکرومولار t-RA نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (01/0p<). افزودن 2 میکرومولار t-RA به محیط کشت بلوغ حاوی تخمک های نارس، بلوغ و تکوین تخمک های نارس موش را در محیط آزمایشگاهی بهبود می بخشد.