مقایسه اثر واکسیناسیون BCG بر القای تولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش BALB/c آلوده به لیشمانیاماژور در دو روش رکتال و زیرجلدی

مقایسه اثر واکسیناسیون BCG بر القای تولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش BALB/c آلوده به لیشمانیاماژور در دو روش رکتال و زیر جلدی.
گروه های 20 تایی از موشهای نر حساس BALB/c را با واکسن BCG در دزهای مناسب از مسیر رکتال و زیر جلدی واکسینه کردیم. یک ماه بعد به گروه های آزمایش واکسن ((ALM+alum Autoclaved Leishmania major+ alum را به شکل زیر جلدی تزریق کردیم. پس از تزریق یادآور (21 روز بعد) موشها را با تزریق 105 انگل لیشمانیا ماژور در ناحیه کف پا آلوده و روند پیشروی زخم را به طور هفتگی بررسی کردیم. میزان تولید نیتریک اکساید را در هفته های 3، 6 و 9 پس از آلوده سازی، در مایع رویی کشت ماکروفاژهای صفاقی گروه های آزمایش سنجیدیم و بیان آنزیم القا کننده نیتریک اکساید را به روش ایمونوبلات نشان دادیم.
تحریک سیستم ایمنی پس از واکسن BCG در هر دو گروه به شکل افزایش پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری مشخص شد. سه هفته پس از آلوده سازی با لیشمانیا در هر دو گروه واکسن BCG تحریک تولید نیتریک اکساید صورت گرفت. اما پس از آن گروه های واکسن BCG نوسان زیادی را در تولید نیتریک اکساید پشت سر گذاشتند که منجر به غلبه بیماری در گروه BCG زیر جلدی شد، که مشخصه آن کاهش تولید نیتریک اکساید همراه با افزایش انگل (P£0.05) در بدن بود. گروه رکتال در روشی متفاوت توانست با حفظ و افزایش پاسخهای ضد لیشمانیایی مقاومت بالایی نشان دهد.
واکسیناسیون BCG از راه رکتال می تواند نسبت به مسیر زیر جلدی میزان نیتریک اکساید بیشتر و پایدارتری ایجاد کند و با فعال کردن مکانیسم کشندگی لیشمانیا توسط ماکروفاژ سبب حفاظت علیه بیماری گردد.