مقایسه تاثیر فنوباربیتال و دیازپام در پیشگیری از عود تشنج ناشی از تب:کارآزمایی بالینی

تشنج ناشی از تب شایع ترین اختلال تشنجی در کودکان است و 2 تا 5 درصد کودکان تا قبل از سن 5 سالگی حداقل یکبار دچار آن می شوند. حدودا یک سوم کودکان مبتلا به تشنج همراه با تب دچار عود خواهند شد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر پیشگیرانه دیازپام و فنوباربیتال در تشنج ناشی از تب بود.
در این تحقیق که بصورت کارآزمایی بالینی طی سال های 1379 و 1380 در بیمارستان کودکان مفید تهران انجام شد، 85 کودک 6 ماهه تا 5 ساله که دچار تب و تشنج شده و تاکنون هیچ درمان پروفیلاکسی دریافت نکرده بودند وارد مطالعه شدند. پس از اتفاقی- سازی نمونه ها به یک گروه دیازپام خوراکی (0.33 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن هر 8 ساعت به مدت دو روز در هنگام تب بالای 37.8 درجه سانتیگراد) و گروه دیگر فنوباربیتال خوراکی به مدت حداقل یکسال (با دوز روزانه 3 تا 5 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن در هر 12 ساعت) تجویز گردید. سرانجام 64 بیمار در طی مدت متوسط 13 ماه (12 تا 18 ماه) پیگیری شدند.
در مجموع 33 کودک در گروه دیازپام و 31 کودک در گروه فنوباربیتال مطالعه را به پایان رساندند. میزان عود در گروه دیازپام 18.2% و در گروه فنوباربیتال 32.3% بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (0.16=p).
بر اساس یافته های این مطالعه میزان عود با استفاده از دیازپام کمتر بود ولی اختلاف معنی دار آماری بین آن و مصرف فنوباربیتال در پیشگیری از عود تشنج ناشی از تب وجود نداشت. با توجه به سهولت مصرف، دیازپام به عنوان داروی پیشگیری از تشنج ناشی از تب توصیه می شود.