بررسی اثر آنتیبیوتیکها بر باکتری های مسبب عفونت ادراری کودکان

عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال سنین کودکی است که می تواند منجر به عوارض جدی مثل نارسائی مزمن کلیه و هیپرتانسیون شود. مصرف بجا و یا نابجای آنتی بیوتیک ها منجر به بروز مقاومت میکروب ها می شود. بنابراین بایستی در هر منطقه و به طور مکرر جرم های مسبب عفونت ها و نوع آنتی بیوتیک های موثر بر روی آنها مشخص گردد تا قبل از آماده شدن جواب کشت و آنتی بیوگرام در شروع درمان مورد استفاده پزشکان قرار گیرد.
این مطالعه مقطعی در مورد آزمایش کامل ادرار، کشت ادرار و آنتی بیوگرام در 1556 کودک کمتر از 10 سال مراجعه کننده به یک آزمایشگاه در شهر مشهد در طی یک دوره 15 ماهه از فروردین 1380 تا خرداد 1381 می باشد. پارامترهای مورد مطالعه شامل سن، جنس بیماران، شیوع لکوسیتوری، تعداد بیماران دارای باکتریوری قابل توجه، نوع باکتری های رشد کرده در کشت ادرار، حساسیت و مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها می باشد.
از 166 مورد کشت ادرار مثبت 143 نفر دختر (86.1%) و 23 مورد (13.9%) پسر بودند. شایعترین گروه سنی در مبتلایان در هر دو جنس دوره شیرخوارگی بود. میانگین سن ابتلا در دختران 47.5 ماهگی و در پسران 20.3 ماهگی بود. هر یک از تفاوت های میانگین سنی و توزیع سنی شیرخوارگی با سنین بعد معنی دار بود (به ترتیب 0.03=p و 0.001=p). E.Coli، کلبسیلا و پروتئوس به ترتیب عامل مسبب در 74.1%، 7.2% و 6% مبتلایان بودند. 88% مبتلایان لکوسیتوری داشتند در حالیکه در افراد دارای کشت منفی این رقم 1.3% بود (0.001=p). سه جرم شایع مذکور که در مجموع 87.3% بودند به داروهای سفوتاکسیم، سفکسیم، سفالوتین، آمیکاسین، سیپروفلوکساسین، نیتروفورآنتوئین و جنتامایسین حساسیت بالای 96 درصد داشتند در حالیکه سه چهارم موارد به کوتریموکسازول مقاوم بودند.
پیشنهاد می شود که با توجه به تغییر مداوم در شیوع جرم های مسبب عفونت ادراری و تغییر در حساسیت و مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک های مختلف هر سال نتایج تهیه شده از کشت ادرار و آنتی بیوگرام بیماران دچار عفونت ادراری در نقاط مختلف کشور، در اختیار پزشکان قرار گیرد تا از استفاده بی مورد از آنتی باکتریال ها پرهیز شود.