پیش آگهی کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره بررسی ده ساله در بیمارستان قائم (عج) مشهد

سندرم گیلن باره شایع ترین علت فلج شل حاد در کودکان است. با پیشرفت جنبه های الکتروفیزیولوژی و شناخت ایمونولوژیکی در بروز این سندرم، تقسیم بندی جدید و درمان های نوینی ارائه شده است که سبب بهبود پیش آگهی بیماری گشته است اما نتیجه بخشی طولانی مدت بیماران بر حسب نوع گیلن باره در مطالعات متعدد، متفاوت گزارش شده است، به این دلیل در این مطالعه پیامد طولانی مدت کودکان مبتلا به گیلن باره مورد بررسی قرار گرفته است.
30 کودک در طی 10 سال با تشخیص گیلن باره در سرویس اطفال بیمارستان قائم وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بستری شدند. این بیماران از نظر سن، جنس، سابقه عفونت مقدم بر فلج، وجود یا عدم وجود درگیری اعصاب کرانیال و سیستم اتونوم، مطالعه و رابطه این متغیرها با مدت بستری و نتیجه بخشی 5/1 ساله آنها بررسی شد.
از 30 کودک مورد مطالعه 14 تا (7/46%) در سن قبل از مدرسه و 16 مورد (3/53%) بالای 6 سال بودند، پانزده بیمار (50%) سابقه عفونت تنفسی اخیر و 8 مورد (7/26%) سابقه عفونت گوارشی داشتند. ابتلای اعصاب کرانیال در 7/46% بیماران و درگیری سیستم اتونوم در 7/26% مشاهده شد. 14 مورد (7/46%) دچار نوع دمیلینیزان، 8 بیمار (7/26%) نیز به نوع اکسونال حرکتی و 8 کودک (7/26%) نوع اکسونال حرکتی، حسی مبتلا بودند. از بین عوامل فوق، نوع گیلن باره با طول مدت بستری در بیمارستان رابطه معنی دار داشت. دو سوم بیماران تا 5/1 سال پیگیری شدند که 15 مورد (71%) بهبودی کامل و 6 بیمار (5/28%) سکل عصبی داشتند، بررسی عوامل مذکور با نتیجه بخشی بیماری فوق نشان داد که درگیری سیستم اتونوم و نوع اکسونال حرکتی، حسی با عوارض عصبی بیشتری همراه هستند. در این مطالعه مرگ و میر مشاهده نشد. پیگیری 5/1 ساله بیماران نشان د هنده بهبودی کامل در نوع دمیلینیزان، و وجود عوارض حسی، حرکتی در نوع اکسونال بود.