آنزیم متالوبتالاکتاماز و تعیین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم و ایمی پنم سویه های پسودوموناس آئروژینوزای مقاوم جدا شده از نمونه های کلینیکی

یکی از راه های ایجاد مقاومت باکتری پسودوموناس آئروژینوازا نسبت به کربوپنم ها تولید آنزیم متالوبتالاکتاماز است که معضلات بسیاری را در درمان عفونت های ناشی از این باکتری ایجاد کرده است. این مطالعه جهت تعیین میزان مقاومت سویه های پسودوموناس آئروژینوازازی جدا شده از نمونه های کلینیکی نسبت به ایمنی پنم و بررسی وجود آنزیم متالوبتالاکتاماز در باکتری های ایزوله شده صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی الگوی مقاومت دارویی 350 سویه پسودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتی بیوتیک های آمیکاسین (AN)، کربنی سیلین (CB)، سفوتاکسیم (CTX)، سفتازیدیم (CAZ)، سفتری آکسون (CRO)، سیپروفلوکسازین (CIP)، ایمی پنم (IPM)، پی پراسیلین (PC)، پی پراسیلین- تازوباکتام (Pt)، جنتامیسین (GM)، سفتی زوکسیم (ZOM) و تتراسیکلین (Te) با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفت و جهت بررسی آنزیم متالوبتالاکتاماز از روش دبل دیسک دیفیوژن استفاده گردید.
پسودومونا آئروژینوازا نسبت به ایمنی پنم بیشترین حساسیت و نسبت به سفتی زوکسیم بیشترین مقاومت را داشت. در 43% سویه ها MIC نسبت به سفتازیدیم بیشتر از 16 mg/ml بود. (بیمارستان امام خمینی 64.2%، مرکز طبی کودکان 21.5%). نتایج حاصل از دبل دیسک دیفیوژن نشان داد که تنها 3% سویه های مقاوم به ایمی پنم دارای آنزیم متالوبتالاکتاماز می باشند.
با توجه به نتایج بدست آمده مشکل باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های جدید از جمله سفازیدیم و کرباپنم در کشور یک مشکل جدی و عمده دربیماران مبتلا به عفونت های ناشی از پسودوموناس آئروژینوزا می باشد و بایستی در مصرف این آنتی بیوتیک ها دقت کافی جهت جلوگیری از گسترش این آنزیم به سویه های دیگر و همچنین به باکتری های گرم منفی دیگر صورت پذیرد.