بررسی سیتوکینهای Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید

سپسیس از علل عمده مرگ بیماران بوده و پیامد بیماری، بستگی به پاسخ Th1 و Th2 دارد به طوری که در پاسخ غالب Th2، شدت بیماری افزایش می یابد. هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط بین سطوح سایتوکین ها و شدت بیماری می باشد.
یک مطالعه مقطعی جهت بررسی سطوح سلولی سایتوکین ها در بیماران دچار سپسیس و سپسیس شدید در به بیمارستان امام خمینی طی سال های 1383 و 1384 انجام شد. این مطالعه شامل 37 بیمار (24 مرد و 13 زن(بود. بیست و شش بیمار دچار سپسیس و 11 نفر دچار سپسیس شدید بودند. 37 داوطلب سالم به عنوان کنترل بود. میانگین سنی بیماران 57±23.3)محدوده 21 تا 92 سال(بود. بعد از سانتریفوژ کردن نمونه خون کامل بیماران و گروه کنترل، مونوسیت و لوکوسیت را جدا و سپس کشت داده و مقدار IL-12IFN-g, IL-4 و IL-10 با و بدون تحریک سلولی، به روش الیزا اندازه گیری کردیم. ارتباط معنی داری در تولید IFN-g در بیماران سپسیسی با سپسیس شدید و حتی در آنها که فوت کردند با افراد زنده، پیدا نشد، اما سطوح IL-12 در بیماران دچار سپسیس شدید در مقایسه با بیماران دچار سپسیس، کاهش معنی دار داشت (p=0.048) و نیز در افراد فوت شده در مقایسه با زنده مانده ها (p=0.028). همچنین سطوح IL-10, IFN-g و IL-4 در بیماران در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی دار داشت، اختلاف معنی داری در تولید IL-12 بین دو گروه ذکر شده وجود نداشت. از نظر جنس و سن)بالای 55 و کمتر(، اختلاف معنی داری در تولید سایتوکین ها وجود نداشت.
نتایج ما نشان داد که سلول T کمک کننده غالب در بیماران دچار سپسیس شدید و بیماران فوت شده Th2 است و ارتباط معنی داری در تولید سایتوکین های Th1 و پیشرفت سپسیس وجود دارد و به احتمال قوی، سطوح IL-12 بطور مشخص در بیماران فوت شده و سپسیس شدید، کاهش می یابد.