پایدار کننده های شیمیایی پیشرانه های جامد دو پایه

پایدارکننده ها عموما موادی هستند که به مقدار اندک در ترکیبات یا مخلوط ها بکار رفته و باعث پایدار شدن آنها می گردند. در پیشرانه ها عموما پایدارکننده ها جهت کنترل سرعت تجزیه پیشرانه ها و در نتیجه برای افزایش عمر انبارداری آنها استفاده می گردد. یک پایدار کننده مناسب بایستی خواصی نظیر: قابلیت همگن شدن با سایر اجزاء پیشرانه، فراریت پائین، عدم انحلال پذیری در آب، عدم واکنش پذیری با خود پیشرانه را داشته باشد، همچنین دارای مشتقات نیتروزه شده پایداری باشد. در این مقاله ابتدا ضمن بیان علت ناپایداری ایجاد شده در پیشرانه ها، به اثرات نامطلوبی که در نتیجه عدم استفاده از پایدارکننده می تواند بوجود آید اشاره می گردد. در ادامه ضمن اشاره به خواص یک پایدارکننده مناسب، تقسیم بندی پایدارکننده ها بر اساس نوع عملکرد و همچنین ساختار شیمیائی آنها بیان شده و در نهایت مکانیسم عملکرد 3 خانواده اصلی از پایدارکننده ها در پیشرانه های دو پایه مورد بررسی قرار می گیرد.