نگاهی دیگر به تفسیر اثری

تعاریف ارائه شده برای «تفسیر اثری»، اغلب، پیشینی، مفهوم محور، سوگیرانه، گزینشی، ارزش مدارانه، ساده سازانه، مبهم و ناکارآمدند. مقاله حاضر می کوشد با نشان دادن کاستی های مذکور در تعاریف موجود، تعریفی واقع شناسانه، عینی، پسینی و کارآمد از «تفاسیر اثری» ارائه کنید و ابعاد ناپیدا و جوانب مغفول این روش تفسیری را باز نماید.
نویسنده، پس از گزارش، دسته بندی، نقد و تحلیل تعاریف موجود از تفسیر اثری، در پرتو نظریه های، تفاسیر عقل گرایی (Rationalism) و نقل گرایی (Revelationism)قرآن را به دو دسته بزرگ تفاسیر نقل گرا و تفاسیر عقل گرا تقسیم کرده و به تعریف هر یک می پردازد و از رهگذر آن، جایگاه تفسیر اثری را در این تقسیم بندی معین می کند و مشخصه ها و ممیزه های این روش تفسیری را برمی شمارد. آنچه این و نوشتار را از سایر پژوهش ها و نوشته ها متمایز می کند، اتخاذ رویکرد (Descriptive) پژوهش به جای رویکرد توصیه ای (Prescriptive) و هنجاری (Normative) توصیفی است.