بررسی پتانسیل آللوپاتی شبدر ایرانی و برسیم بر جوانه زنی بذر علف های هرز پیچک - تاج خروس - چاودار و خردل وحشی

به منظور بررسی توانایی اندام های هوایی شبدر ایرانی و برسیم در کنترل جوانه زنی بذر علف های هرز پیچک، تاج خروس، چاودار و خردل وحشی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش، بخش هوایی دو گونه شبدر در مرحله گلدهی جمع آوری و خشک شد. از ماده خشک بدست آمده، دو نوع عصاره آبی (با آب مقطر) و آلی (با متانول) تهیه و سپس از هر نوع عصاره سه غلظت 33.3 گرم در لیتر (غلظت کامل یا 100 درصد)، 16.7 گرم در لیتر (50 درصد غلظت کامل) و 8.3 گرم در لیتر (25 درصد غلظت کامل) تهیه شد و آب مقطر نیز به عنوان شاهد (غلظت صفر عصاره) مورد استفاده قرار گرفت. بذر علف های هرز مذکور در ظروف پتری محتوی این عصاره ها قرار گرفتند و پس از دو هفته درصد جوانه زنی آن ها تعیین شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت عصاره های آبی و آلی، درصد جوانه زنی بذر علف های هرز کاهش یافت. بیشترین اثر بازدارندگی عصاره های آبی و آلی شبدر ایرانی و برسیم بر جوانه زنی بذر خردل وحشی مشاهده شد و جوانه زنی بذر پیچیک کمتر از سایر علف های هرز تحت تاثیر قرار گرفت. عصاره آلی در مقایسه با عصاره آبی اثرات بازدارندگی بیشتری بر جوانه زنی بذر علف های هرز داشت. همچنین شبدر ایرانی در مقایسه با شبدر برسیم، بازدارنده قوی تر جوانه زنی بذر علف های هرز بود. بنابراین، بنظر می رسد که مقدار آللوکمیکال های این دو گونه شبدر، با یکدیگر تفاوت قابل توجهی داشته و پیچک در مقایسه با سه گونه دیگر، نسبت به آللوکمیکال های این دو گونه شبدر مقاومت بیشتری دارد.