بررسی اثر تجویز پروپیل تیواوراسیل در دوره حاملگی و شیردهی روی پاسخ دهی آئورت جداشده فرزندان بالغ در موش صحرایی نر

در این مطالعه اثر کم کاری تیروئید دوره جنینی و نوزادی روی پاسخ دهی آئورت جدا شده نوزادان نر بالغ شده موش های صحرایی ماده ای که در زمان بارداری و شیردهی به کم کاری تیروئید مبتلا بوده اند، مورد بررسی قرار گرفته است.

سه گروه موش صحرایی ماده با محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب گردیدند. در یک گروه از اولین روز بارداری تا آخر دوران بارداری پروپیل تیواوراسیل به میزان ppm 100 در آب آشامیدنی اضافه شد (گروه جنینی). در گروه دوم پروپیل تیواوراسیل با همان مقدار، از زمان زایمان به مدت 25 روز به آب آشامیدنی مادران اضافه گردید (گروه نوزادی). گروه سوم گروه کنترل بودند که به آب آشامیدنی آنها دارویی اضافه نشد. در هر سه گروه مادران، بلافاصله پس از قطع دارو TSH، تیروکسین کل، تری یدوتیرونین کل، تیروکسین آزاد و تری یدوتیرونین آزاد اندازه گیری شد. پس از دو ماه نوزادان بالغ شده آنها تشریح و تانسیون آئورت آنها در برابر کلرور پتاسیم و فنیل افرین بررسی شد و هورمون های تیروئیدی در آنها اندازه گیری شد.

تانسیون حاصل از کاربرد کلرورپتاسیم در غلظت های 40 و 60 میلی مول بر بافت آئورت به ترتیب در گروه کنترل (14=n) 22/0± 2 و 25/0± 35/2، در گروه جنینی (12=n) 08/0± 38/1 و 095/0± 5/1 و در گروه نوزادی (12=n) 08/0±38/1 و25/0±59/2 گرم بر میلی متر مربع بود. تانسیون ناشی از فنیل افرین در غلظت های 7-10و 6-10 به ترتیب در گروه کنترل 25/0± 3/2 و 28/0± 6/2، در گروه جنینی 15/0± 4/1 و 18/0± 8/1 و در گروه نوزادی 15/0± 65/2 و 29/0± 27/3 گرم بر میلی متر مربع بود. در هر دو مورد تانسیون های گروه جنینی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود. غلظت TSH مادران گروه کنترل (9=n)، جنینی (11=n) و نوزادی (10=n) به ترتیب 46/.±42/1، 75/1 ±9/61 و 75/6±9/28 نانوگرم در میلی لیتر بود.

نتایج این بررسی مشخص می کند که کم کاری تیروئید در دوره جنینی اثرات معنی داری در تمایز، تکامل و رشد بستر عروقی دارد که پس از دوران بلوغ قابل ارزیابی است.