هیدروژئومرفولوژی کاشان و اثرات آن در آمایش سرزمین

در منطقه خشک و نیمه خشک کاشان واقع در ایران مرکزی علیرغم ضعف شبکه زهکشی، نقش جریانات سطحی در فرسایش لندفرم ها،تولید رسوب و تحولات مرفولوژیکی منطقه دارای اهمیت بسزایی است. در منطقه، بارش های رگباری وکوتاه مدت، روانابهای سطحی ضعیفی را ایجاد نموده که ازکوهستان‎های اطراف به سمت چاله های مرکزی جریان یافته و با فرسایش مکانیکی و شیمیایی در مسیرخود به ویژه درجنوب منطقه و فراهم آوردن مواد رسوبی، در تحول ناهمواری ها مؤثر می باشد. آبهای سطحی در دامنه ها با توجه به نوع سنگ، ساختار زمین و مرفولوژی منطقه، الگوهای بستر رودخانه ای و پوشش گیاهی، در سطح دشت ها انواع اشکال حاصل از کاوش آب مانند فرسایش شیاری، آبراهه ای و سولیفلوکسیون، همچنبن لند فرم های تراکمی مانند مخروط افکنه ها،رسوب های بادبزنی و دشت های سیلابی رابوجود آورده است. رودخانه های مهم منطقه(در جنوب و جنوبغربی) که در حال حاضر از میزان آب کمی برخوردارند، ویژگی مرحله بلوغ را نشان می دهند. این مسئله نمایانگر شرایط مرطوب تر اقلیم منطقه خشک در گذشته ای نه چندان دور است. معضلات محیطی این گونه مناطق نتیجه عملکرد عوامل متعددی است که در نهایت شامل پارامترهای اقلیمی و افزایش تاثیر فعالیت های اقتصادی انسان بر محیط می باشد. از اینرو مدیریت توسعه پایدار برای هماهنگ کردن مسائل محیطی و اکولوژیکی با برنامه ریزی مبتنی بر امکانات و ویژگی های منطقه الرامی می نماید.