اثر محیط رویی سلول های آستروسیت، فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی و اسید رتینوئیک بر تمایز عصبی سلول های بنیادی جنینی موش

بررسی تاثیر فاکتورهای القا کننده در جهت دهی تمایز سلول های بنیادی جنینی موش به سرنوشت عصبی در سیستم های کشت سوسپانسیون.
سلول های بنیادی جنینی موش (رویان B1) برای تشکیل تجمعات سلولی، اجسام شبه جنینی(Embryoid bodies: EBs)، به مدت 2 روز (d2) به حالت سوسپانسیون کشت شدند. سپس با استفاده از محیط حاوی ترشحات سلول های آستروسیت (Astrocyte-Conditioned Medium: ACM)، اسید رتینوئیک (Retinoic Acid: RA) و فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی (basic Fibroblast-Growth Factor: bFGF) به مدت 4 روز (d4+2) القا شدند و جهت تمایز در ظرف های مفروش شده توسط پلی –ا-لیزین به مدت 5 روز (d5+4+2) کشت شدند. بیان ژن های ویژه عصبی و مزودرم توسط ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR آنالیز و تفاوت معنی دار درصد تمایز EBs با تست آماری Mann-whitney Test و طول و ضخامت زوائد عصبی با تست آماری t-test بررسی شد.
نتایج نشان داد که رتینوئیک اسید درصد رشد EB هایی که دارای مورفولوژی عصبی هستند را افزایش می دهد و bFGF دارای اثر همیاری با آن است اما ACM تاثیری روی تمایز عصبی ندارد. با آنالیز ایمونوفلورسنس بیان -b توبولین III در سلول های عصبی نشان داده شد و زوائد سلول های عصبی تمایز یافته در گروه bFGF=RA طویل تر و ضخیم تری بودند. این سلول ها Nestin، Pax6، NF-M، Islet-1، Lim-1 و HB9 را بیان می کردند.
نتایج نشان داد ACM تاثیری بر تمایز عصبی سلول های بنیادی جنینی ندارد اما RA باعث تمایز عصبی می شود و bFGF به طور همیاری با آن تمایز عصبی را توسط مکانیسم هایی که هنوز مشخص نشده اند افزایش می دهد.