رژیم درمانی جدید در بیماری حاد و بدون عارضه تب مالت: مقایسه ی رژیم سه ماهه حاوی افلوکساسین با داکسی سیکلین

تب مالت انسانی، یک بیماری شایع زئونوز انسانی در ایران می باشد، که با درمان های معمول، عوارض جانبی دارویی و عود بالایی را به همراه دارد. به هرحال، مدت زمان مناسب برای درمان هنوز مشخص نشده است. ضمن این که عوارض دارویی به پذیرش ضعیف بیماران منجر می شود. این مطالعه، بر اثر بخشی مقایسه ای افلوکساسین و داکسی سیکلین، عوارض آن ها و میزان عود بیماری متمرکز شده است.
در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی یک سوکور، 78 بیمار مبتلا به تب مالت بدون عارضه، در دو گروه مجزا شرکت داده شدند. بیماران گروه داکسی سیکلین، در ماه اول استرپتومایسین و داکسی سیکلین و سپس طی 2 ماه بعد داکسی سیکلین و ریفامپین دریافت کردند. بیماران گروه افلوکساسین، در ماه اول استرپتومایسین و افلوکساسین، و طی دو ماه بعد افلوکساسین و ریفامپین دریافت نمودند. اثربخشی درمانی، میزان عود و عو ارض دارویی پوستی و گوارشی مورد ارزیابی قرار گرفت. تشخیص بیماری فعال، به وسیله ی تست های رایت و 2ME، در شروع، ماه 3 و ماه 6 مطرح شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به وسیله ی نرم افزار 8/0 stata، و مقایسه ی نسبت ها با تست فیشر انجام شد. میزان اختلاف آماری 05/0 بود.
در انتهای مطالعه، میزان بهبود در گروه داکسی سیکلین و افلوکساسین مشابه بود (100%). میزان عوارض جانبی، در گروه داکسی سیکلین 3/8±6/48 درصد، و در گروه افلوکساسین 5/5±2/13 درصد بود که اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود دارد (001/0 و تست دقیق فیشر). میزان عود، در هر دو گروه تا 6 ماه پس از قطع درمان صفر بود.
به نظر می رسد، مدت درمان فاکتور مهم تری (نسبت به نوع داروهای مورد استفاده) در درمان تب مالت باشد. در مطالعه ی حاضر، پس از سه ماه درمان هیچ عودی در دو گروه دیده نشد. در گروه افلوکساسین، عوارض جانبی به مراتب کم تر بوده است.