مطالعه محتوی DNA (پلوئیدی) در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد به روش فلوسیتومتری

اندازه گیری محتوای DNA با تعیین پلوئیدی یک ارزیابی مفید در تشخیص و درمان بدخیمی ها محسوب می شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع آنوپلوئیدی در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و ارتباط آن با خصوصیات مرفولوژیک (طبقه بندی FAB)، فنوتیپ ایمنولوژیک، شمارش لکوسیست، سن و جنس در این افراد بوده است.
مشخصات آزمایشگاهی و بالینی در 60 بیمار مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) که سن آنها زیر 15 سال بوده و هنوز تحت درمان قرار نگرفته بودند، ثبت گردید. سپس محتوی DNA با روش فلوسیتومتری اندازه گیری شد و شاخص DNA (DI) تعیین گردید از بین بیماران 50% دیپلوئید، 45% هیپردیپلوئید و 5% هیپلوئید بودند که به دلیل تعداد کم این افراد مقایسه آنها با دو گروه دیگر ارزش چندانی نداشت. متوسط شاخص DNA، 21/1 بدست آمد. نتایج نشان داد هیپردیپلوئیدی با شمارش پایین گلبولهای سفید همراه است، بطوریکه توزیع شمارش گلبولهای سفید بر اساس پلوئیدی معنی دار بود (05/0 > p).
نتیجه گیری و توصیه ها: در بررسی های دیگر نتایج معنی دار گزارش نشده است، لیکن متوسط سنی در گروه هیپردیپلوئید کمتر از گروه دیپلوئید و نیز فنوتیپ ایمونولوژیک preb – early و مرفولوژی LI در بین این افراد به مراتب بیشتر از فرم دیپلوئید یافت گردید. در مجموع می توان گفت اندازه گیری محتوی DNA بسیار مفید بوده و در تعیین پیش آگهی این بیماران کمک کننده است.