بررسی اثر ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی - پرفیوژن مجدد در قلب ایزوله موش صحرایی

کارنیتین یک ماده بیولوژیک حیاتی در انتقال اسیدهای چرب به داخل میوسیتها و تولید انرژی مورد نیاز قلب از طریق بتا - اکسیداسیون اسیدهای چرب است. پیرامون اثرات محافظت قلبی داروی ال- کارنیتین نظیر تاثیر بر روی وسعت ناحیه انفارکت در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد گزارشهای اندکی وجود دارد لذا اثرات این دارو بر روی اندازه انفارکت در قلب ایسکمیک موش صحرایی بررسی شد. موشهای صحرایی نر از نژاد SD با وزن 330-270 گرم به صورت تصادفی به 5 گروه 6 عددی (یک گروه کنترل و چهار گروه تست) تقسیم شده و بعد از بیهوشی با پنتو باربیتال سدیم (50-60 mg/kg-ip)، قلب آنها به سرعت ایزوله گردید و پس از اتصال به دستگاه لانگندورف، محلول کربس محتوی گاز کاربوژن (95% اکسیژن و 5% دی اکسید کربن) با فشار ثابت و دمای 37 درجه برقرار شد. موشهای صحرایی گروه کنترل در طول زمان تثبیت (استابیلیزاسیون) و نیز 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و 120 دقیقه پرفیوژن مجدد محلول کربس معمولی دریافت داشتند در حالیکه به محلول کربس گروه های تست در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد، به ترتیب غلظتهای 0.5 و 2.5، 3.75 و 5 میلی مول ال - کارنیتین افزوده شد. پس از اتمام پرفیوژن مجدد، قلب موشهای صحرایی با محلول 1% Evans Blue رنگ آمیزی شده و به چند قطعه بریده شدند و با محلول 1% تری فنیل تترازولیوم کلراید مجاور شده و در فرمالین ثابت گردیدند. سپس سایز نواحی انفارکته با روش پلانیمتری اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن غلظتهای 0.5، 2.5، 3.75 و 5 میلی مول ال - کارنیتین به داخل محلول کربس در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد موجب کاهش کاملا معنی دار در وسعت ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی گروه های تست در مقایسه با گروه کنترل گردید (p<0.001). درصد ناحیه انفارکته در گروه کنترل 46.29±3.46 درصد بود اما در گروه های تست که غلظتهای 0.5، 2.5، 3.75 و 5 میلی مول از دارو دریافت داشته بودند، به ترتیب به 27±2.85 درصد، 25.53±5.40 درصد، 19.53±4.88 درصد و 15.68±2.78 درصد کاهش یافتند. کاهش درصد ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی گروه های تست در محدوده غلظتهای 0.5 الی 5 میلی مول ال - کارنیتین وابسته به دوز بود. مقایسه درصد ناحیه انفارکته در قلب ایزوله موشهای صحرایی بین گروه های تست با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نشان نداد (p>0.05). این مطالعه، وجود اثرات محافظتی ال - کارنیتین بر علیه آسیب های ایسکمیک قلب و کاهش اندازه انفارکت در طی ایسکمی و پرفیوژن مجدد را نشان داد.