ساختار و تکامل ساختاری البرز در راستای مقطع دامغان گرگان

البرز در فاصله میان جلگه گرگان و دشت دامغان ساختاری مشابه نوارهای چین خورده - گسلیده نازک ورقه را دارا است. گسلش راندگی و تشکیل ورقه های رورانده از بارزترین شکل تغییرات ساختاری دراین بخش می باشد. راندگی ها با هندسه دوپلکس های فورلندی و هینترلندی، ورقه های رورانده را از سمت شمال (هینترلند) به سمت جنوب (فورلند) بر روی یکدیگر رانده اند. راندگی ها دراین بخش از البرز به دو دسته: 1- راندگی های سیمرین که نتیجه کوتاه شدگی در اثناء کوهزایی تصادمی سیمرین بوده و زونهای برشی شکل پذیر را به نمایش می گذارند و2- راندگی های آلپی که نتیجه تاثیر کوهزایی آلپ بر این بخش بوده و زونهای برشی شکل پذیر شکننده- شکننده را به نمایش می گذارند، قابل تقسیم هستند. مطالعه ساختمانهای فرعی در ورقه های رورانده بیانگر آن است که هر یک ازورقه های رورانده در این نوار چین خورده- گسلیده در سه مرحله 1) کوتاه شدگی به موازات طبقه بندی 2) چین خوردگی و 3) تشکیل گسل راندگی، تشکیل شده اند. موقعیت ساختمان ها در این مقطع از البرز بیانگر آن است که راستای بیشترین کوتاه شدگی در این بخش از تریاس تا عهد حاضر NNW-SSE بوده است. تقارب میان خرد ورق ایران و ورق توران در طی کوهزایی تصادمی سیمرین و آلپ تنش لازم برای این کوتاه شدگی را فراهم کرده است.