بررسی وضعیت آموزش سرپایی از دیدگاه کارورزان در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مقدمه. با توجه به شیفت آموزش پزشکی از مراکز وابسته به بیمارستانهای دانشگاهی به مراکز طب سرپایی در دهه اخیر، هدف اصلی این مطالعه ارزیابی آموزش سرپائی از دیدگاه کارورزان در بخش های بالینی دانشکده پزشکی تبریز می باشد روش ها. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای که شامل سئوالاتی در مورد میزان آشنایی با اداره بیماران، میزان کیفیت آموزش سرپائی، کافی بودن فرصت آموزش سرپائی – نحوه الگوی کار و در نهایت نقش اساسی اساتید و رزیدنتها در آموزش سرپائی دانشجویان در 429 کارورز ورودی 74 و 75، جمع آوری و نتایج با استفاده از برنامه EPI info مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها. از میان 429 کارورز 7/42% از یک دوره آموزشی سر پائی یکماهه، تنها 1 تا 5 روز در درمانگاه ها حضور داشتند. در 9/51% موارد، کارورزان نقش اصلی خود را در درمانگاه اخذ شرح حال و معاینه و اقدام درمانی همرا با نظارت ذکر کردند. 4/62% کارورزان معتقد بودند که اساتید در اکثر موارد در درمانگاه ها حضور دارند (P < 0/01). 6/64% اظهار نمودند که رزیدنتها در آموزش سرپایی کارورزان شرکت داشتند. تعداد روزهای آموزش سرپایی و حضور رزیدنتها رابطه معنی داری با میزان آشنایی با اداره بیماران نشان داد (P < 0/01). در بررسی 12 بخش بالینی در 100% موارد کارورزان اظهار نمودند که» تا حدودی «با اداره بیمار آشنا شده اند و کیفیت آموزشی سرپائی را در بخشهای اطفال، گوش حلق بینی، روانپزشکی، غدد، گوارش، زنان و زایمان خوب تفسیر نموده اند (0/01 P <). نتیجه. افزایش مدت زمان آموزش طب سرپائی در مراکز سرپائی، حضور پر بارتر اساتید و دستیاران و پرداختن بیشتر به جنبه های عملی چگونگی اداره بیماران سرپائی از اهم مسائل آموزش پزشکی سرپائی در دوره پزشکی عمومی می باشد. آدرس. بخش پزشکی اجتماعی, دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی تبریز, تبریز.