بررسی اثر اسید اسکوربیک بر رفتار لیس زدن القاء شده

اسیداسکوربیک یک ویتامین آنتی اکسیدان است که در سیستم عصبی مرکزی(CNS) پستانداران یافت می شود. مدارک به دست آمده، نشان می دهد اسید اسکوربیک آزادسازی واسطه های شیمیایی از انتهاهای عصبی و فعالیت گیرنده های دوپامینی در CNS را تعدیل می کند؛ به طوری که مدارک رفتاری موجود، از اثر آنتی دوپامینرژیک آن حمایت می کند. این اثر می تواند رفتارهای کلیشه ای سیستم دوپامینرژیک را تعدیل نماید. این مطالعه جهت بررسی تداخل اثر اسید اسکوربیک بر رفتار کلیشه ای لیس زدن در موش طراحی شده است.
در مطالعه حاضر، اثر اسید اسکوربیک و آنتاگونیست های مختلف گیرنده دوپامینی، بر رفتار لیس زدن القاء شده توسط آپومورفین در موش مورد بررسی قرار گرفت. برای القاء لیس زدن، آپومورفین به میزان 5/0 میلی گرم/کیلوگرم به صورت زیر جلدی به کار گرفته شد و تعداد لیس ها در مدت 75 دقیقه ثبت گردید.
اسید اسکوربیک (200 الی 350 میلی گرم/کیلوگرم، زیر جلدی) به طور وابسته به مقدار، رفتار لیس زدن را کاهش داد. تزریق زیر جلدی مقدار 250 میلی گرم/کیلوگرم (ED61) اسید اسکوربیک، اثر مهاری آنتاگونیست گیرنده D1 دوپامینی، SCH 23390 (5/0 و 1 میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی) را تقویت نمود، ولی پاسخ مهاری ایجاد شده توسط آنتاگونیست گیرنده D2 دوپامینی، سولپیراید (25 و 50 میلی گرم/کیلوگرم، زیرجلدی) را تغییر نداد.
اثر مهاری اسید اسکوربیک بر رفتار لیس زدن القاء شده توسط آپومورفین، احتمالا“از طریق مکانیسم های گیرنده D2 دوپامینی واسطه گری می شود.