مدخلی بر واکاوی پدیده قوم گرایی در سپهر جهانی شدن (تجربه منطقه ای ایران، ترکیه، عراق)

موضوع این پژوهش بررسی رابطه میان فرایند جهانی شدن و سیاست بین الملل با پدیده قوم گرایی در جهان معاصر به ویژه خاورمیانه با تاکید بر تحولات معاصر در عراق، ایران و ترکیه است. هدف اصلی پژوهش آن است که تاثیر جهانی شدن از یک سو و نظام جهانی و سیاست های بین المللی را از سوی دیگر در یک نگاه مقایسه ای میان ایران، ترکیه و عراق مورد بحث قرار دهد و درستی یا نادرستی آن را با توجه به داده های تاریخی و اصول و منطق حاکم بر فرایند جهانی شدن و قواعد نظام بین المللی و سیاست بازیگران بزرگ آن به محک سنجش درآورد. فرضیه اساسی پژوهش این است که استدلال طرفداران گسترش هویت ها و جنبش های قومی در فرایند جهانی شدن و در نتیجه ظهور واحدهای ملی جدید از دل کشورهای چند قومی، برداشتی ذهنی بوده بیشتر بحثی است آرمانی که با واقعیات حاکم بر جهان معاصر، منطق حاکم بر فرایند جهانی شدن یا جهانی سازی و نیز سیاست های حاکم بر نظام جهانی سازگاری ندارد. پژوهش هم چنین به تاثیر نظام جهانی و سیاست های بین المللی بر رویدادهای قومی در خاورمیانه به ویژه در سه کشور ایران، عراق و ترکیه پرداخته این موضوع را پس از پایان جنگ سرد در پرتو رویدادهای عراق از دهه 1990 به بعد بررسی می کند. بخش پایانی پژوهش نگاهی راهبردی به مسایل عراق به ویژه از دید منافع و امنیت ملی دارد و بر آن است تا رهنمودهای لازم را برای بهینه ساختن سیاست خارجی ایران در عراق جهت تامین منافع ملی و امنیت کشور ارایه دهد.