مروری بر ابعاد بیوشیمیایی و مولکولی فرآیند پذیرش رحمی در انسان

درصد موفقیت در تکنیک های پیشرفته زیست فناوری، نظیر: شبیه سازی، تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی و روش های کمک باروری رابطه مستقیمی با درصد موفقیت در بارداری پس از انتقال جنین دارد. پس از اولین لقاح آزمایشگاهی در سال 1978، پیشرفت های شایان توجهی در تکنیک های کمک باروری صورت گرفته است. علی رغم این موضوع، در دهه اخیر، درصد بارداری موفق پیشرفت چندانی نداشته است. از آنجایی که عدم لانه گزینی جنین انتقال یافته مهمترین سد در این امر است و دوسوم از عوامل مربوط به عدم لانه گزینی به عدم پذیرش رحمی نسبت داده شده است، تحقیقات بسیار گسترده ای در زمینه درک صحیح فیزیولوژی، تنظیم و ارزیابی پذیرش رحمی صورت پذیرفته است. با توجه به منحصر بودن برخی از وقایع در مدل انسانی، در این مقاله مروری و قسمت های بعدی آن سعی شده است تا ابعاد مختلفی از این فرآیند پیچیده مورد بررسی قرار گیرد. در این بخش، ویژگی های رحم در زمان پنجره لانه گزینی از نقطه نظر شیمیایی و مولکولی مورد توجه قرار می گیرد. در قسمت های بعدی به بررسی ابعاد فراساختاری رحم، نشانگرهای زیستی، ارزیابی های بالینی و تنظیم کننده های بیولوژیک رحم در زمان باز بودن پنجره لانه گزینی می پردازیم.