بررسی ارتباط میزان تراکم عروقی و فاکتور رشد عروقی(VEGF) با تهاجم موضعی رتینوبلاستوما در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، 85-1379

رتینوبلاستوما، شایع ترین تومور داخل چشمی دوره کودکی می باشد و می تواند رشد اندوفیتیک یا اگزوفیتیک داشته باشد. پس از تخلیه چشم، برای تعیین خطر پیشرفت تومور و استفاده از درمان های پیشگیرانه، از آسیب شناسی کمک گرفته می شود. وجود تهاجم به مشیمیه و عصب چشمی، فاکتورهای خطر متاستاز این تومور می باشند اما گاهی تومورهایی که فاقد این فاکتورهای خطر می باشند، بعدها رشد تهاجمی و متاستاز دارند. این مطالعه ارتباط میزان تراکم عروقی با استفاده از مارکر 31CD در بیماران مبتلا به رتینوبلاستوما با بروز فاکتور رشد عروقی(VEGF=vascular endothelial growth factor) در تومور و ارتباط هر دو این عوامل با میزان تهاجم موضعی را مورد بررسی قرار داده است.
این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 37 کودک مبتلا به رتینوبلاستوما که در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در سالهای 85-1379 تحت تخلیه چشم قرار گرفتند، صورت گرفت. وجود تهاجم موضعی تومور، با لامهای رنگ آمیزی شده با هماتوکسیلین ائوزین(H&E) و تراکم عروقی، با مارکر 31CD و بروز فاکتور رشد عروقی(VEGF) بررسی شد. در رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی(IHC=Immunohistochemistry)، از تکنیک بیوتین استرپت اویدین(Biotin-Streptavidin) استفاده شد. در مطالعه، از آزمون آماری T Test، Chi-square، Phi و منحنی ROC استفاده گردید.
تعداد 31CD معادل یا بزرگ تر از (High power field)HPF 10/62 به عنوان نقطه برش با حساسیت 9/78% و ویژگی 7/66% و همچنین ارزیابی VEGF به صورت کیفی، با بالاترین کارآمدی برای پیش بینی تهاجم موضعی بدست آمد. تراکم عروقی با استفاده از 31CD با میزان فاکتور رشد عروقی(VEGF) مرتبط بود. ارتباط معنی داری بین جنس، یک یا دوطرفه بودن، سن، سایز و نحوه رشد تومور با 31CD و VEGF وجود نداشت.
بررسی تراکم عروقی با استفاده از مارکر 31CD و فاکتور رشد عروقی(VEGF) می تواند به عنوان یک روش موثر در پیشگیری از تهاجم موضعی تومور و تعیین نیاز یا عدم نیاز به درمان های پیشگیرانه در بیماران مبتلا به رتینوبلاستومای پیشرفته داخل چشمی باشد.