هرمنوتیک به مثابه روش تحقیق در علوم دینی

هدف از نگارش این مقاله طرح صحیح یک سؤال و ارائه ی پاسخی درخور و ممکن به آن است.
سؤال این است: آیا هرمنوتیک می تواند به عنوان روش در علوم دینی در نظر گرفته شود و مورد استفاده قرار گیرد یا خیر؟
از نظر نگارنده، این سؤال در بادی نظر سؤال روشنی نیست. به همین دلیل در مرتبه ی نخست باید به روشن نمودن خود سؤال پرداخت. این کار با تشریح مفردات اصلی سؤال و تنظیم و تشریح مجدد آن پی گرفته شده است. در مرتبه بعد مؤلف به طبقه بندی دیدگاه ها و رویکردهای گوناگونی که در پاسخ به این سؤال در میان اصحاب هرمنیوتیک وجود دارد پرداخته و نهایتا به تشریح نظریه ی مختار خود. آن چه در نظریه ی مختار حایز اهمیت است و مورد توجه و تاکید قرار گرفته امکان چنین تلقی و استفاده ای است، نه لزوما فعلیت و تحقق تمام عیار آن.
به طور مشخص این نوشته مدعی است که:«نظریات هرمنوتیکی استعداد این را دارند که به عنوان قواعد روشی در علوم دینی، آن هم در مقام داوری و قضاوت (Context of Justitfication) مورد استفاده و بهره برداری قرار گیرند نه فقط در مقام شکار و گردآوری اطلاعات (Context of Discovery). و البته این استعداد هنوز به فعلیت کامل تبدیل نشده است.