مروری بر نیم قرن پژوهش پیرامون گفتارخوانی روزمره

مشاهده لب های گوینده مانند شنیدن گفتار با چشم است (به جای گوش) و به طور قابل ملاحظه ای درک گفتار را بهبود می بخشد. در این مقاله مروری داشته ام بر پژوهش های شصت سال گذشته در مورد لب خوانی، مشکلات پژوهشی، مطالعات بر روی عوامل موثر بر آن، مسائل مربوط به سوبرتری و منطقه بندی مغزی و عملکردهای نوروسایکولوژیک و درکی آن. بررسی های متعدد بر روی گفتار خوانی حاکی از آن است که افراد کم شنوا در مقایسه با افراد شنوای هنجار، دارای مهارت های گفتار خوانی برتری نیستند. FMRI همچنین نشان داده است که نشانه های زبان شناختی بینایی در مورد اصوات گفتاری قشر شنوایی را فعال می سازند. در اینجا اطلاعات و بحث هایی در مورد تمامی جنبه های پدیده لب خوانی و استفاده آن در شنوایی شناسی توانبخشی ارائه شده است.