بررسی ارتباط نتایج آزمون مونوفیلامنت های سمز وین شتاین و مطالعات هدایت عصبی در زنان مبتلا به سندرم تونل کارپ

سندرم تونل کارپ(Carpal Tunnel Syndrome=CTS) یکی از شایع ترین نوروپاتی های فشاری است که تعداد زیادی از بیماران به علت آن به مراکز کاردرمانی مراجعه می کنند بنابراین برای ارزیابی این بیماری استفاده از آزمون های حساس و تکرارپذیر ضروری می باشد. در تشخیص نهایی بسیاری از بیماری ها از جمله سندرم تونل کارپ، به دلیل وقفه ای که در هدایت الکتریکی عصب رخ می دهد، از آزمون مطالعات هدایت عصبی(Nerve Conduction Study=NCS) استفاده می شود. از سوی دیگر به علت وجود فشار روی عصب مدین در تونل کارپ، رشته های عصبی مختلف از جمله اعصاب مربوط به حس لمس و فشار آسیب می بینند. این رشته های عصبی به دلیل داشتن میلین و قطر زیاد بیش از سایر رشته ها در معرض آسیب قرار دارند. از این رو آزمون های آستانه ای که آزمون مونوفیلامنت های سمز وین شتاین(Semmes Weinstein Monofilaments=SWMs) نیز از جمله آن ها محسوب می گردد، حساس ترین آزمون های نشان دهنده ناهنجاری بالینی در نوروپاتی فشاری هستند. در این پژوهش سعی شد به بررسی این دو آزمون پرداخته شود سپس رابطه آن ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا در صورت هم سو بودن نتایج، بتوان از آزمون SWMs به عنوان آزمونی مکمل بهره گرفت. در این مطالعه 33 زن مبتلا به CTS به طور غیرتصادفی انتخاب شدند و آزمون NCS توسط فرد متخصص و آزمون SWMs توسط آزمون گر برای آن ها انجام شد.این بررسی نشان داد که ارتباط معنی داری بین نتایج آزمون SWMs انگشتان و NCS شامل آزمون های سرعت هدایت حسی، زمان تاخیر انتهایی حسی و حرکتی، آمپلی تود حسی و حرکتی وجود دارد که این ارتباط در انگشت شست از هم بستگی بیش تری برخوردار بود و با افزایش شدت بیماری نمره SWMs افزایش می یافت. با توجه به نتایج به دست آمده در این جامعه آماری می توان به دلیل هزینه کم تر، در دست رس بودن و راحتی بیش تر بیمار، از آزمون SWMs به ویژه در انگشت شست استفاده کرد اما با توجه به حساسیت و ویژگی هر دو آزمون بهتر است در مواردی که ارزیابی و تشخیص دقیق یا جراحی مطرح می شود از هر دو آزمون استفاده کرد.