ارایه الگوی نوین در مدیریت عملیاتی باندهای پروازی جهت ارتقاء ظرفیت بخش هوایی فرودگاه (در فرودگاه های چندبانده)

در سالهای اخیر، افزایش تقاضای فرودگاه ها سبب ایجاد مسایلی از جمله ایجاد تاخیرهای زیاد و اتلاف هزینه های اقتصادی شده است. بنابراین ارایه راهکارهای مناسب برای جلوگیری از این مساله و استفاده بهینه از باندهای موجود، بهترین روش برای استفاده کامل از منابع موجود است. مدیریت عملیاتی باندها ابزار مناسبی برای افزایش کارآیی باندهای موجود است که به عنوان نقاط گلوگاهی در بسیاری از فرودگاه ها مطرح هستند. از مهم ترین وظایف مدیریت عملیاتی باندها، می توان به مدیریت ترکیب باندها، مدیریت تخصیص باندها و برنامه ریزی عملیاتی باندها اشاره کرد.
در این تحقیق، الگوئی برای تلفیق برنامه ریزی عملیاتی و مدیریت تخصیص باندها ارایه شده است که تاکنون به صورت جدا از یکدیگر در نظر گرفته می شدند. الگوی یاد شده بر اساس ترکیب معین باندها ارایه شده است که معمولا برای هر زمانی از طول سال، مشخص است. برای تحلیل مدل از روش زمان بندی و تئوری توالی عملیات استفاده شده است که روش مناسبی برای این تلفیق است. در این روش، از مدل ماشین های موازی استفاده شده است. نهایتا با الگوی مذکور مشخص می شود که الگوی مذکور در چه زمانی، از کدام باند و برای چه عملیاتی استفاده شود تا حداکثر ظرفیت سیستم باندها به کار گرفته شود.