شیوه های نمادپردازی در داستانی از مثنوی

در این مقاله روش نمادپردازی مولوی با بررسی یکی از داستان های مثنوی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. شیوه نماد پردازی شاعر در این داستان به دو صورت نشان داده شده: ابتدا تحلیل نماد شناسانه داستان ارائه می شود، سپس نموداری که سیر معنا یا اوج و فرود آن را نمایش می دهد. نماد یا سمبل یکی از انوع صورخیال شاعرانه است که به جهت تعدد مفاهیم و ظرفیت معنایی گسترده ای که دارد در مرتبه ای فراتر از استعاره قرار می گیرد. برای نشان دادن تفاوت های نماد و استعاره، بحثی در چگونگی ساخته شدن نماد (تشبیه استعاره سمبل) و با محوریت دو واژه ی «ماه» و «خورشید» مطرح شده است. داستان مورد نظر در مثنوی با عنوان «رفتن گرگ و روباه در خدمت شیر به شکار» آمده و در بررسی آن معانی سمبلیک واژه «شیر» را که از نمادهای مورد علاقه مولاناست – شرح داده شده است.