مقایسه ی اثر تزریق درون لیگامانی در درمان دندان های مولار شیری فک پایین با بلاک عصب الوئولار تحتانی

بیان مساله: روش بلاک عصب آلوئولار تحتانی، که روش معمول بی حسی مولارهای شیری مندیبل است، معایبی دارد، از جمله بی حسی بلند مدت بافت های نرم و در پی آن، احتمال آسیب لب و زبان. تزریق درون لیگامانی می تواند جانشینی مناسب برای بلاک عصب آلوئولار تحتانی باشد.
هدف از این بررسی، مقایسه ی اثر تزریق درون لیگامانی و بلاک عصب آلوئولار تحتانی در درمان مولارهای شیری مندیبل بود.
مواد و طرح این بررسی، کارآزمایی تصادفی دوسوکور پی در پی (sequential double blind randomized trial) بود. شمار 82 کودک سه تا نه ساله که به درمان های یکسان در مولارهای شیری قرینه ی مندیبل نیاز داشتند، انتخاب شده وبا دو تزریق درون لیگامانی و بلاک، به ترتیب در دندان تجربی و شاهد بی حس شده و درمان های یکسان در دو دندان برای هر بیمار در یک جلسه انجام شد. ارزیابی راحتی بیمار، با توجه به حرکات چشم و بدن که گویای درد بود و نیز شکایت لفظی و گریه (مقیاس SEM) به وسیله ی دستیار دندانپزشکی که از گروه های یاد شده آگاهی نداشت، ثبت گردید. نتایج با آزمون تی واکاوی گردید.
میزان موفقیت تزریق درون لیگامانی و بلاک عصب آلوئولار تحتانی به ترتیب 46/91 و 68/92 بود. اختلافی معنادار میان دو روش وجود نداشت.
نتایج نشان داد، که می توان در بی حسی مولارهای شیری مندیبل به جای بلاک عصب آلوئولار تحتانی از تزریق درون لیگامانی استفاده نمود.