مقایسه میزان رادیکال های آزاد اکسیژن (ROS) و لکوسیت در نمونه های انزالی نرمان و الیگوآستنوتراتواسپرمیا

از عوامل مداخله گر در ناباروری مردان می توان به گونه های فعال اکسیژن(reactive oxygen spicies: ROS) اشاره نمود. مواجهه اسپرماتوزوآ با ROS همراه باآسیب DNA و هم چنین پراکسیداسیون چربی است. ROSتحت تاثیر لکوسیت ها و در ارتباط با کاهش پارامترهای مایع منی (Semen) می باشد. هدف اصلی در این مطالعه مقایسه میزان ROS و همچنین لکوسیت در نمونه های انزالی طبیعی والیگوآستنوتراتواسپرمیا oligoasthenoteratospermia (OAT) می باشد.
75 مورد از مردان مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد که آزمایش آنالیز مایع منی برای آن ها انجام شده بود، وارد مطالعه شدند. این افراد شامل 50 مورد با پارامترهای اسپرم طبیعی و 25 مورد OAT بودند. این دو گروه از لحاظ سطح ROS و لکوسیت مقایسه شدند.
نتایج نشان داد که سطح ROS در گروه OAT به طور قابل توجهی نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (1253.49±2005.95 در مقابل =149.52±72.64). افراد گروه OAT از نظر تعداد اسپرم، به دو گروه کم تر از 5 میلیون و بیش تر از 5 میلیون در هر میلی لیتر منی و هر کدام از پارامتر های حرکت و شکل اسپرم نیز به دو گروه کم تر از 5 درصد و بیش از 5 درصد طبیعی تقسیم بندی شدند. تنها در مورد پارامتر تعداد اسپرم، سطح ROS در گروه کم تر از 5 میلیون نسبت به گروه بیش از 5 میلیون در هر میلی لیتر تفاوت معنی داری مشاهده شد. (به ترتیب 79/4070 ± 55/3627 در مقابل 48/1000 ± 29/81). از نظر تعداد لکوسیت تفاوت قابل توجهی بین دو گروه به دست نیامد (0.07±0.22 در مقابل 0.12±0.20).
نتایج این مطالعه نشان می دهد اگر چه سطح پایه ROS در نمونه های انزالی سالم وجود دارد، در افراد OAT این میزان، افزایش قابل ملاحظه ای دارد. این مورد نشانگر اهمیت گونه های فعال اکسیژن در باروری مردان و نقش آنتی اکسیدان ها در بهبود پارامترهای اسپرم است و نیاز به مطالعات بیش تر دارد.