ارزیابی پایداری جنگل تحت تاثیر جنگل داری عشایری

جنگلهای زاگرس با سطحی معادل 2/5 میلیون هکتار از جمله مناطق مهم و حیاتی در منابع طبیعی ایران محسوب می شوند. داشتن طرح های مدیریتی منظم و مدون به منظور اداره جنگلهای زاگرس با توجه به مسائل اقتصادی و اجتماعی خاص مردم منطقه مهم است. استفاده از جنگل داری با مشارکت مردم در صورت فراهم کردن اجرای آن، در آینده ای نه چندان دور، مناسب خواهد بود. این پژوهش برای یافتن تاثیر جنگل داری عشایری بر پایداری جنگل، به منظور استفاده از آن برای آماده کردن منطقه شول آباد (از مناطق جنگلی زاگرس لرنشین) برای اجرای جنگل داری با مشارکت مردم در آینده ای نزدیک اجرا شد. در سه عرف کمرگپ (محل اجرای جنگل داری عشایری)، حیه (عدم اجرای جنگل داری عشایری) و دره دنگ براساس معیارهای ارائه شده توسط فائو (مانند بررسی منابع جنگلی و تنوع زیستی) پایداری جنگل با استفاده از تحلیل داده های گردآوری شده از عرف ها (برای مقایسه میانگین گروه ها از نرم افزار SAS و آزمون SNK استفاده شد)، از جمله زادآوری، درصد تاج پوشش و تنوع زیستی بررسی شد. نتایج نشان داد که در عرف کمرگپ با اجرای جنگل داری عشایری، پایداری جنگل بیشتر از دو عرف دیگر است. در نتیجه می توان استفاده از جنگل داری عشایری را در صورت ثبت، تدوین و اصلاح آن برای مدیریت فعلی و آماده ساختن منطقه شول آباد لرستان برای اجرای جنگل داری با مشارکت مردم پیشنهاد نمود.