ارتباط مقاومت به انسولین و ارتباط آن با شدت بیماری در بیماران مبتلا به سیروز کبدی

مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز در سیروز کبدی شیوع بالایی دارد و به عنوان یک عامل پیش اگهی مهم مطرح است.

مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین مقاومت به انسولین با شدت بیماری سیروز کبدی انجام شد.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 76 بیمار مبتلا به سیروز کبدی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا قزوین در سال های 1385 و 1386 انجام شد. سطح انسولین، گلوکز ناشتای سرم و تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) در تمام بیماران ارزیابی شد. بیماران از نظر شدت سیروز کبدی بر اساس طبقه بندی چاید- پاف به سه گروه A، B و C تقسیم بندی شدند. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هومئوستاز ارزیابی مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه های A، B و C تعیین شد. داده ها با آزمون های تی، آنالیز واریانس، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.

میزان بروز مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی %5/60 و در گروه های A، B و C طبقه بندی چایلد- پاف به ترتیب %6/31، %7/66 و %1/74 بود. ارتباط معنی داری بین مقاومت به انسولین و سیروز کبدی وجود داشت (01/0=p). بر اساس آزمون تحمل گلوکز خوراکی %2/34 بیماران دیابت ملیتوس، %6/31 تحمل گلوکز مختل و %2/34 تحمل گلوکز طبیعی داشتند.

با توجه به یافته ها به نظر می رسد مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با شدت سیروز ارتباط دارد.