ارزیابی آثار محیط زیستی بزرگراه تهران- پردیس بر تخریب اکوسیستم مناطق حفاظت شده خجیر و سرخه حصار

فعالیت های بشر اغلب تاثیرات ناسازگاری بر سیماهای طبیعی سرزمین و اکوسیستم ها می گذارند. سیماهای طبیعی سرزمین زیستگاه ها را دربرمی گیرند و ازبین رفتن و قطعه قطعه شدن زیستگاه ها، دو تهدید مهم برای تنوع زیستی به شمار می روند. ارزیابی آثار محیط زیستی به عنوان یک فرایند سیستماتیک و مستند برای شناسایی و ارزیابی آثار مستقیم و غیرمستقیم پروژه های توسعه ای در محیط زیست های متفاوت، دربرگیرنده روشی مناسب برای کمی کردن و پیش بینی از آثار دست رفتن و قطعه قطعه شدن اکوسیستم ها بر تنوع زیستی نیست. این مقاله به ارزیابی آثار محیط زیستی بزرگراه تهران – پردیس بر تنوع زیستی دو منطقه حفاظت شده خجیر و سرخه حصار که در استان تهران واقع شده اند.می پردازد.. در این ارزیابی دو نوع آثار مربوط به«از دست دادن مستقیم اکوسیستم ها» و «قطعه قطعه شدن اکوسیستم ها» مدنظر قرار گرفتندبرای محاسبه از دست دادن اکوسیستم، محدوده ضربه گیری در دوطرف مسیر جاده در نظر گرفته شد و میزان از دست دادن اکوسیستم ها با رویهم گذاری نقشه مسیر، زون ضربه گیر و نقشه اکوسیستم ها محاسبه شد.نتایج مورد انتظار از این رویهم گذاری نیز در جدولی که برای گزینه های مختلف پیشنهادی پروژه از همین طریق تهیه شد، ارائه گردید و از دست رفتن اکوسیستم برای هر تیپ اکوسیستمی محاسبه شد. علاوه بر این، سه شاخص ناحیه مرکزی لکه، جداشدگی لکه و میزان تخریب لکه برای پیش بینی آثار قطعه قطعه شدن در نظر گرفته شد.این شاخص ها به طور غیرمستقیم برای بررسی میزان زیست پذیری اکوسیستم بررسی شدند.سرانجام آثار پروژه، براساس یافته ها پیش بینی شدند و برای ارزش گذاری اکوسیستم ها به عنوان جزئی از فرایند ارزیابی آثار، نادر بودن هر لکه مورد محاسبه قرار گرفت.نسبت بین پوشش واقعی و پوشش بالقوه هر لکه اکوسیستمی نیز به عنوان شاخصی برای بیان نادربودن اکوسیستم مورد استفاده قرار گرفت و در نتیجه کاربرد این روش شناختی، ارزیابی آثار بر تنوع زیستی، احداث بزرگراه تهران – پردیس را تایید نمود.